تأثير تمرين‌هاي واقعيت مجازي بر عملكرد ادراكي - حركتي دختران تكواندوكار نوجوان

هدف از اين مطالعه تأثير تمرين‌هاي واقعيت مجازي بر عملكرد مهارت‌هاي ادراكي - حركتي دختران تكواندوكار بود. پژوهش از نوع نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه كنترل بود. با توجه به دسترس بودن انتخاب نمونه‌ها، جامعه آماري پژوهش حاضر را 24 تكواندوكار (با رده كمربند سفيد، زرد، سبز) تشكيل مي‌دهند كه با مقدمات ورزش تكواندو آشنايي كامل دارند و با كسب رضايت از خانواده و آزمون‌هاي استقامت قلبي عروقي و سطح نسبتا خوب ورزشي انتخاب گرديدند. يك گروه تجربي (12 نفر) و گروه كنترل (12 نفر) تقسيم شدند و پيش‌آزمون با استفاده از آزمون اوزرتسكي، فرم پاركيو و آزمون‌هاي استقامت قلب عروقي به عمل آمد. پروتكل گروه تجربي 12 جلسه تمرين 30 دقيقه‌اي به مدت 4 هفته انجام شد. در طي اين بازه زماني هيچ تمريني حتي به صورت تفريحي انجام ندادند. تجزيه و تحليل داده‌ها از طريق آزمون مانوا انجام شد. نتايج نشان داد كه بين گروه‌هاي آزمايشي و كنترل تفاوت معنادار وجود دارد (p≤0/05). تمرين‌هاي واقعيت مجازي باعث افزايش عملكرد ادراكي - حركتي تمامي مؤلفه‌ها شده و تأثير معناداري بر روي چابكي، استقامت، قدرت، تعادل و انعطاف‌پذيري و ادراك تكواندوكاران در مقايسه با گروه كنترل دارد ((p≤0/05 و پيشنهاد مي‌شود در برنامه تمرين‌هاي ورزشكاران تكواندو مورد استفاده قرار گيرد.