تحليل ارتباط دماي سطح زمين و پوشش گياهي در شكل‌گيري جزيرۀ گرمايي و مخاطرات آن (مطالعۀ موردي: كلانشهر اصفهان)

جزيرۀ گرمايي يكي از مخاطرات محيطي عصر حاضر است. گسترش شهرها سبب ايجاد مخاطرۀ جزيرۀ گرمايي مي‌شود كه ممكن است خطرهايي براي سلامت انسان‌ و محيط زيست ايجاد كند. شناخت و آگاهي از وضعيت پوشش گياهي، تغييرات كاربري اراضي و دماي هر منطقه در طول زمان اهميت بسيار زيادي دارد و در برنامه‌ريزي‌هاي خرد و كلان به كار مي‌آيد. هدف اين پژوهش، بررسي ارتباط دماي رويه زمين و پوشش گياهي در رخداد مخاطره جزيرۀ حرارتي در كلانشهر اصفهان است. در اين زمينه از تصاوير ماهواره‌اي Landsat ETM طي دورۀ 1990 تا 2019 استفاده و شاخص‌هاي LST و NDVI، و كاربري اراضي بررسي شد. نتايج بررسي‌ها نشان‌دهندۀ افزايش وسعت شهر و كاهش وسعت اراضي باغي و مراتع حاشيه‌اي شهر است. پهنه‌هاي فاقد پوشش گياهي در پهنۀ شهري و مناطق مسكوني و در ارتفاعات جنوبي و شرقي شهر اصفهان قرار دارند. بيشترين شاخص NDVI نيز در پهنه‌هاي غربي و جنوب شرق شهر اصفهان است. شدت جزاير گرمايي با توجه ‌به سطح كمينه و بيشينه و ميانگين دما در اراضي شهري بيش از بقيۀ كاربري‌هاست و با افزايش مساحت كاربري‌هاي مسكوني و توسعۀ شهري شدت جزاير گرمايي افزايش ‌يافته است. در مقابل كمترين شدت دماي جزاير گرمايي در اراضي كشاورزي آبي و باغ‌ها مشاهده مي‌شود.