نقد تقرير خونجي از قياس شرطي متصله با اشتراك در جزء غيرتام

يكي از نوآوري‌هاي خونجي، استنتاج وي از قياس شرطي‌اي است كه جزء مشترك در آن، غيرتام است. خونجي با برشمردن ضروب منتج اين‌گونه از قياس‌هاي شرطي، براي اثبات انتاج هر كدام برهان‌هايي را اقامه مي‌كند. ارموي با پذيرش روش خونجي، دسته‌بندي منسجم‌تري از ضروب منتج و برهان‌هاي اثبات آن‌ها ارائه كرده است. بررسي روش خونجي در استنتاج از قياس شرطي متصله كه مقدمات آن در جزء غيرتام اشتراك دارند، نشان مي‌دهد كه: اولاً، اعتبار اين قياس مبتني بر قياسي است كه مقدمات آن در جزء تام مشترك‌اند؛ ثانياً، غلبه منطق حملي در نگاه آنان سبب شده است كه نتوانند دستگاه منضبطي را براي منطق شرطي ارائه دهند و قياس‌هاي اساسي و پايه دستگاه منطق شرطي را از ساير قياس‌هاي شرطي بازشناسند؛ ازاين‌رو در شمارش قياس‌هاي شرطي بدون آنكه قياس‌هاي بسيط و پايه را معلوم سازند، صرفاً به تبيين برخي از ضروب قياس‌هاي مركب پرداخته‌اند؛ ثالثاً، منطق‌دانان مسلمان با بخش زيادي از قواعد منطقِ گزاره‌اي آشنا بوده و آن‌ها را به‌كار مي‌برده‌اند.