كاربرد منطق در كشف براهين توحيد در ذات، صفات و افعال از سوره توحيد

در فلسفه و كلام براهين محكمي بر توحيد و مراتب مختلف آن بيان گرديده است. از سوي ديگر، سوره توحيد نيز همان‌طور كه در روايات آمده، دربردارنده معارف ناب توحيدي است؛ اما آيا مي‌توان اين براهين فلسفي و كلامي توحيد را از سوره توحيد استفاده كرد و حتي به‌نوعي ادعا كرد ديگران براهين خود را از سرچشمه وحي استفاده كرده‌اند؟ اين پژوهش با روش توصيفي- تحليلي و با بهره‌گيري از ضوابطِ علم منطق در كشف براهيني كه به‌صورت مضمر بيان شده‎اند، درپي اثبات عيني پاسخ مثبت به اين پرسش برآمده است؛ تا اينكه: اولاً، نمونه‎اي از عقلاني بودنِ مفاهيم اين كتاب آسماني و ثانياً، جلوه‎اي از تفكيك‌ناپذيري قرآن و برهان را به‌صورت عيني و مصداقي به سهم خود آشكار سازد. توحيد در ‎سه حيطه ذات، صفات و افعال مطرح است كه برهان تمام آن‎ها را با توجه به وصف صمديت الهي كه در آيه دوم سوره توحيد بيان شده است، مي‌توان نتيجه گرفت و ديگر آيات اين سوره را بيان نتايج منطقي صمديت الهي دانست.