تاثير 12 هفته تمرينات ثبات عصبي-عضلاني پويا بر تعادل ايستا و پوياي افراد مبتلا به پاركينسون .

بيماري پاركينسون يكي از شايع ترين بيماري هاي دستگاه عصبي مركزي است كه بيشتر سالمندان را درگير مي كند و موجب كاهش تعادل، افزايش ريسك سقوط و در نهايت شكستگي‌هاي خطرناك لگن در اين بيماران را در پي دارد. از اين رو پيدا كردن راهي براي بهبود تعادل اين بيماران ضروري به نظر مي رسد. هدف اين تحقيق بررسي اثر دوازده هفته تمرينات ثبات عصبي-عضلاني پويا بر تعادل ايستا و پوياي افراد مبتلا به پاركينسون بود. در اين پژوهش، تعداد 30 زن و مرد مبتلا به پاركينسون كه واجد شرايط تحقيق بودند، انتخاب و بر اساس معيار هون و يار به طور تصادفي جفت شده در دو گروه 15 نفره تجربي وكنترل قرار گرفتند. ابتدا از هر دوگروه پيش آزمون گرفته شد و سپس گروه تجربي تمرينات ثبات عصبي-عضلاني پويا را به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 50 دقيقه انجام دادند. گروه كنترل نيز به زندگي عادي پرداخته و پس از پايان 12 هفته مجددا از دو گروه پس آزمون گرفته شد. براي انداره گيري تعادل ايستا از فوت اسكن و براي اندازه گيري تعادل پويا از آزمون زمان برخاستن و رفتن(TUG) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها با آزمون تحليل واريانس براي داده هاي تكراري صورت گرفت. نتايج تحليل عاملي نشان دهنده ي بهبود تعادل ايستا و پويا در آزمودني ها بود. بنابراين پيشنهاد مي شود از اين تمرينات در برنامه هاي توانبخشي افراد مبتلا به پاركينسون استفاده شود.