بررسي اثر و ماندگاري تمرينات ثبات مركزي بر ميزان فعاليت الكتروميوگرافي عضلات كمري - لگني - راني در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

هدف پژوهش حاضر بررسي اثر و ماندگاري تمرينات ثبات مركزي بر ميزان فعاليت الكتروميوگرافي عضلات كمري- لگني -راني در بيماران مبتلا به مولتيپل‌اسكلروزيس بود. 24 بيمار مبتلا به مولتيپل‌اسكلروزيس به صورت تصادفي در گروه تجربي و گروه كنترل قرار گرفتند. ميزان فعاليت عضلاني با استفاده از الكتروميوگرافي در حين فرود از سكو در پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري ارزيابي شدند. گروه تجربي تمرينات را سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته انجام دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس با اندازه‌هاي تكراري مركب و تي مستقل و آزمون تعقيبي بونفروني در سطح معناداري 0.05 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه تمرينات ثبات مركزي منجر به كاهش معناداري در ميزان فعاليت فيدفورواردي و فيدبكي از پيش آزمون تا پس آزمون شد (p ≤0.05) اما بين مرحله پس آزمون و پيگري تفاوت معناداري وجود نداشت. همچنين نتايج نشان داد در پس آزمون و پيگيري تفاوت معناداري در فعاليت عضلاني بين دو گروه تجربي وكنترل مشاهده شد (p ≤0.05) در حاليكه هيچ تفاوت معناداري براي متغيرهاي ارزيابي شده در پيش آزمون گزارش نشد. همچنين تفاوت معناداري براي گروه كنترل در پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري مشاهده نشد. براساس يافته‌هاي پژوهش، تمرينات ثبات مركزي مي‌تواند عاملي براي كاهش فعاليت عضلاني حين پايين آمدن از پله در بيماران مبتلا به مولتيپل‌اسكلروزيس باشد. به اين ترتيب، متخصصان مربوطه مي‌توانند از اين تمرينات به عنوان يك مكمل در كنار درمان‌هاي دارويي براي اين بيماران استفاده كنند.