تحليل شاخص هاي مسكن در شهر آمل

مسكن يكي از شاخص‌هاي اجتماعي پايه است. كيفيت زندگي و رفاه افراد و مكانها را مشخص مي‌كند. امروزه مفهوم مسكن ديگر صرفاً به‌عنوان سرپناه مطرح نيست بلكه نقش حياتي در دستيابي‌به توسعۀ پايدار دارد. بنابراين توسعۀ مسكن به‌عنوان يك موضوع چند بعدي از مهم‌ترين اهداف برنامه‌ريزي و مديريت شهري به شمار مي‌رود. اين پژوهش با هدف بررسـي و تحليل شاخص‌هاي كيفيت مسكن در محله‌هاي شهر آمل تدوين شده‌است. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي – توسعه‌اي و از نظر ماهيت و روش توصيفي - تحليلي است. اطلاعات مورد‌نياز از بلوك‌هاي آماري شهر آمل در سرشماري 1395 استخراج شده‌است. نتايج به‌دست آمده از روش تحليل عاملي نشان داد كه 4 عامل اصلي در كيفيت مسكن محله‌هاي شهر آمل تأثيرگذارند كه در مجموع 86 درصد از واريانس را تبيين كرده‌اند. پهنه‌بندي كيفيت مسكن نشان داد كه در مجموع پهنۀ مسكوني مناسب با 55 درصد از مساحت و 66 درصد از جمعيت، بيشتر در نيمۀ غربي‌رودخانۀ هراز و در امتداد محور شمالي - جنوبي‌شهر وجود دارد و پهنۀ مسكوني نامناسب نيز با 24 درصد مساحت و 21 درصد از جمعيت در بافت‌هاي قديم،‌ فرسوده و بافت‌هاي پيراموني متصل به محدودۀ شهري و به‌ويژه در نواحي غرب، شمال شرقي و شرق شهر ديده مي‌شود. بر اساس روش تحليل خوشه‌اي، محله‌هاي آمل در پنج خوشه طبقه‌بندي شده‌اند، خوشۀ اول 4 محله و24 درصد از مساكن شهر، خوشۀ دوم 2 محله و 9 درصد از مساكن، خوشۀ سوم 3 محله و 9 درصد از مساكن ، خوشۀ چهارم 2 محله و 6 درصد از مساكن و خوشۀ پنجم 9 محله و حدود 50 درصد از كل مساكن شهر را تشكيل داده است.