برساخت الگوي شهر ايمن براساس شاخصه هاي رفتاري ساكنين (نمونه موردي محله سعدي ساري)

روند شتابان شهرنشيني در كشورهاي درحال توسعه با افزايش آمار جرم و جنايت در اين كشورها همراه بوده است. ايران نيز مانند بسياري ازكشورها وضعيت سختي دارد. يكي از جديدترين رويكردها در مطالعات ساختار شهري توجه به نسل‌هاي متفاوت پيشگيري از جرم ازطريق طراحي محيطي است. تأثير الگوهاي رفتاري ساكنين (انزوا، قرابت، مدارا و گمنامي) بر امنيت و سنجش رابطه‌ي بين خصوصيات محيط كالبدي و رفتار ساكنين با توجه به رويكرد  CPTEDكه منجر به بالارفتن امنيت محيطي مي شود، ضروري به نظر مي‌‌رسد. پژوهش حاضر، ازنظر روش‌شناسي در دسته‌ي تحقيقات توصيفي و اكتشافي با رهيافت پژوهش‌‌هاي كمّي قرار مي‌گيرد. هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه‌‌ي بين محيط كالبدي و رفتار ساكنين درجهت ارائه‌‌ي فاكتورهاي تعيين كننده در طراحي محيط‌‌هاي مسكوني امن و به‌طور جزء آمار توصيفي در تأييد يا رد فرضيه‌‌هاي تحقيق به كاربست مدل تحليل عاملي، استفاده ازآمار استنباطي (از طريق معيارGOF وآزمون (F و استفاده از آزمون كولموگروف - اسمرينوف است. محله‌‌ي سعدي ساري به‌‌سان مصداق بارزي از محله‌‌هاي امن واجد امنيت محيطي است كه متأسفانه رو به ناامني مي‌‌رود. براي مدل حاضر  GOF برابر 64/ 0محاسبه شد كه نشان از برازش كلي بسيار قوي مدل دارد. متغيرهاي وابسته و مستقل تحقيق، بدون درنظرگرفتن مقدار متوسط انحراف درحد متوسط و متغير الگوهاي رفتاري ساكنين درحد بالا قرار دارد. كليه‌ي فرضيه‌هاي تحقيق تأييد شد و نتيجه‌ي تحقيق، ارائه‌ي مدل‌هاي مفهوميCPTED  با چالش در نسل‌‌هاي اين مفهوم است.