بررسي آلودگي فصلي به كنه‌هاي سخت در نشخواركنندگان كوچك شهرستان ديوانده، استان كردستان

گونه‌هاي كنه‌هاي سخت فراوان‌ترين كنه‌هاي آلوده‌كننده نشخواركنندگان در ايران هستند. هدف از اين مطالعه، تعيين گونه‌هاي كنه‌هاي سخت آلوده‌كننده نشخواركنندگان كوچك در شهرستان ديواندره در استان كردستان بود. اين مطالعه در چهارفصل از بهار سال 1398 تا بهار سال 1399 صورت گرفت. درمجموع تعداد 398 كنه سخت از 240 رأس نشخواركننده كوچك (120 رأس گوسفند و 120 رأس بز) جدا و شناسايي شدند. در اين مطالعه، فراواني آلودگي با كنه‌هاي سخت 48.75 درصد (71 رأس گوسفند (29.58درصد) و 46 رأس بز (19.16درصد)) بود. بيشترين فراواني آلودگي كنه‌هاي سخت در دام‌هاي يك سال و بيشتر بود. ارتباط فراواني آلودگي كنه‌هاي سخت در گروه‌هاي سني مختلف گوسفندان و بزها معني‌دار بود. كنه‌هاي سخت شناسايي‌شده پنج گونه از چهار جنس هيالوما، رپي سفالوس و درماسنتور و همافيزاليس شامل هيالوما اسياتيكوم آسياتيكوم (36.93درصد)، رپي سفالوس بورسا (28.89درصد)، و درماسنتور مارژيناتوس (21.85درصد) و همافيزاليس اينرميس (9.54درصد) و هيالوما آناتوليكوم آناتوليكوم (2.76درصد) بودند. شاخص تعداد كنه به دام‌ها 3.4 بود. فراواني آلودگي كنه‌اي در فصول مختلف سال معني‌دار بود و بيشترين ميزان شيوع كنه‌ها در فصل بهار بود. نتايج اين مطالعه نشان داد كه آلودگي كنه‌هاي سخت در گوسفندان و بزهاي شهرستان ديواندره شايع بود.