مطالعه ميزان شيوع سرمي آلودگي به لينگواتولا سراتا در بزهاي استان ايلام با استفاده از آزمون الايزاي خانگي

لينگواتولا سراتا عامل لينگواتولوزيس، يك بيماري انگلي مشترك بين انسان و حيوان  است. سگ‌سانان و نشخواركنندگان به ترتيب ميزبان‌هاي نهايي و واسط مهم اين انگل هستند. هدف اين مطالعه تعيين شيوع سرمي آلودگي به لينگواتولا سراتا در بزهاي مناطق مختلف استان ايلام با استفاده از روش سنجش ايمني جاذب مرتبط با آنزيم (الايزا) بود. طراحي آزمون  الايزا براي تشخيص آلودگي انگل در بزها با استفاده از آنتي‌ژن دفعي-ترشحي انگل، نمونه‌هاي سرم (62 منفي و40 مثبت) و كنژوگه-ضد IgG بز انجام شد. در مجموع 805 نمونه سرم بز جمع‌آوري شده از پنج منطقه استان ايلام با آزمون الايزا آزمايش شد. شيوع سرمي آلودگي انگلي در بزهاي استان ايلام 28.57 %، ايلام (مركز) 65.8%، ، ايوان (شمال) 63.4%، دهلران (جنوب) 19.2%، چرداول (شرق) 16.9% و در مهران (غرب) 9.9% بود. شيوع سرمي بين مناطق مختلف استان بطور معني‌داري متفاوت بود(0.01 P).  ميزان شيوع بين جنس‌هاي نر و ماد به ترتيب 32.2%  و 24.6%  بود و اختلاف معني‌داري بين دو جنس وجود داشت(0.004 =P). اختلاف معني‌داري بين ميزان آلودگي در گروه‌هاي سني2 -1، 3 -2، 4≤-3 به ترتيب با 27.7%، 29.5%، 28.3% (0.849=P) و همچنين در گله‌هاي ساكن (29.1%) و كوچ رو( 26.9%) مشاهده نشد (0.545=P).نتيجه اين مطالعه نشان داد كه آزمون الايزا مي‌تواند به عنوان يكي از روش‌هاي‌ سرولوژي مناسب در تشخيص آلودگي به لينگواتولا سراتا در بز مورد استفاده قرار گيرد. به دليل وجود آلودگي در دام‌هاي منطقه، اقدامات آموزشي، پيشگيرانه براي كنترل و مديريت بيماري توصيه مي‌گردد.