تاثير IGF-I بر قابليت كلوني‌زايي، زنده‌ماني و بيان ژن‌هاي وابسته به آپوپتوزيس در سلول‌هاي بنيادي اسپرماتوگوني گوسفند

هدف از اين مطالعه بررسي اثر IGF-I بر تعداد كلوني‌ها، مساحت كلوني‌ها، ميزان زنده‌ماني و بيان ژن‌هاي مرتبط با آپوپتوزيس در سلول‌هاي بنيادي اسپرماتوگوني گوسفند بوده است. در اين پژوهش سلول‌هاي بنيادي اسپرماتوگوني موجود در غشاء پايه لوله‌هاي مني‌ساز از بيضه گوسفند نژاد افشاري با استفاده از مراحل هضم آنزيمي جداسازي شدند. گروه شاهد IGF-I دريافت نكرد و چهار گروه بعدي به ترتيب چهار غلظت‌ 0.1، 1، 5 و 10 ميكروگرم در ميلي‌ليتر IGF-I را دريافت نمودند. سلول‌ها به مدت دو هفته كشت داده شدند و ميزان كلونيزاسيون از نظر تعداد و مساحت در روزهاي پنجم و چهاردهم كشت ارزيابي شد. پس از پايان دوره كشت ميزان بروز آپوپتوزيس و بيان ژن‌هاي مرتبط با آپوپتوزيس (BAX و BCL2) نيز ارزيابي شد. نتايج نشان داد كه استفاده از تيمارهاي 5 و 10 ميكروگرم در ميلي‌ليتر IGF-I موجب بهبود ميزان كلوني‌زايي از نظر تعداد و مساحت در روزهاي پنجم و چهاردهم كشت نسبت به ساير گروه‌ها شد (0.05≥P). بيشترين ميزان زنده‌ماني و كمترين سطح آپوپتوزيس در گروه‌هاي دريافت كننده 5 و 10 ميكروگرم در ميلي‌ليتر IGF-I مشاهده شد (0.05≥P). بيشترين بيان ژن BCL2 و كمترين بيان ژن BAX نيز در گروه‌هاي دريافت كننده 5 و 10 ميكروگرم در ميلي‌ليتر IGF-I مشاهده شد (0.05≥P). بنابراين استفاده از دوز مناسب IGF-I در محيط كشت مي‌تواند روشي موثر در راستاي بهبود كيفيت و زنده‌ماني سلول‌هاي بنيادي اسپرماتوگوني گوسفند طي مطالعات بر روي سلول‌هاي بنيادي باشد.