يك مدل مكان‌يابي ـ موجودي براي برنامه‌ريزي پاسخ به تلفات در شرايط بحران

در بحث امدادرساني به مصدومان بلاياي طبيعي و غيرطبيعي، هدف اصلي يك زنجيره امدادرساني اين است كه اقلام موردنياز مصدومان مانند آب و مواد غذايي، مواد دارويي، پناهگاه و ساير ملزومات در سريع‌ترين زمان ممكن در دسترس مصدومان قرار بگيرد تا از تعداد مرگ‌ومير ناشي از وقوع بلايا تا حد امكان كاسته شود؛ بنابراين طراحي و توسعه و اجرايي كردن يك زنجيره امدادرساني مي‌تواند نقش مهم و بزرگي در دست ‌يافتن به يك پاسخ مناسب ايفا كند. بارزترين تفاوت‌ها در بحث برخورد با زنجيره امدادرساني ، غيرقابل‌پيش‌بيني‌ بودن تقاضا از نظر زمان، مكان، نوع، مقياس و حجم آن است. دلايل ديگر پيچيدگي مديريت چنين زنجيره‌هايي وقوع ناگهاني يك تقاضا در مقدار زياد و فرصت بسيار كوتاه براي تأمين حجم وسيعي از كالاها، كمبود منابع شامل كالاها، نيروي امدادرساني، فناوري مناسب، ظرفيت حمل‌ونقل، ضرورت تأمين به‌موقع و به ميزان كافي ملزومات بعد از وقوع حادثه و ريسك‌هاي موجود در محيط امدادرساني است. در پژوهش حاضر، يك مدل رياضي براي مسئله مكان‌يابي ـ موجودي براي برنامه‌ريزي پاسخ به تلفات ارائه شده است؛ همچنين ازآنجاكه مدل رياضي ارائه ‌شده جزو مسائل Np-hard محسوب مي‌شود، براي حل آن از الگوريتم‌هاي فراابتكاري استفاده شده است.