وضعيت رواني و كيفيت زندگي وابسته به سلامت در بيماران مبتلا به اختلالات تيروئيدي: يك مطالعه مقطعي

مقدمه: مطالعات پيشين ارتباط بالقوه بين اختلالات تيروئيدي، مشكلات روان‌شناختي رايج (افسردگي، اضطراب و استرس) و كيفيت زندگي مرتبط با سلامت (HRQoL) را بررسي و نشان داده‌اند. اين مطالعات عمدتا در ميان بيماران با پركاري آشكار و يا كم‌كاري آشكار بوده و در جمعيت ايراني عمدتا در ميان بيماران با كم‌كاري تيروئيد صورت گرفته‌اند. مطالعه‌ي حاضر، اين ارتباط را با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي متفاوت و معتبر؛ در جمعيت ايرانيان بالغ دچار كم‌كاري و هم پركاري آشكار و تحت باليني تيروئيد، در مقايسه با گروه افراد سالم، بررسي مي‌كند. مواد و روش‌ها: شركت‌كنندگان در اين مطالعه مقطعي به طور تصادفي از ميان مراجعين به درمانگاه غدد هستند. براساس معيارهاي شمول و عدم شمول 212 بيمار مورد بررسي قرار گرفتند و در سه گروه كم‌كار (كم‌كاري تحت باليني و آشكار تيروئيد)، پركار (پركاري تحت باليني و آشكار تيروئيد) و يوتيروئيد جاي گرفتند. وضعيت رواني و كيفيت زندگي مرتبط با سلامت  شركت‌كنندگان با استفاده از مقياس 21 موردي افسردگي، اضطراب و استرس (DASS-21) و نسخه 2 آزمون كوتاه 12 امتيازي سلامت (SF-12v2) به بررسي گرديد. يافته‌ها: نتايج به دست آمده گوياي آن هستند كه افراد مبتلا به اختلالات تيروئيدي؛ شامل هر دو گروه كم‌كار و پركار، به طور معني‌داري درجات بالاتري از علائم افسردگي، اضطراب و استرس را دارا مي‌باشند (0/05 P) و نيز HRQoL پايين‌تري نسبت به همتايان يوتيروئيدي خود دارند. هم‌چنين، تحليل دقيق‌تري نشان داد كه در شركت‌كنندگان با تيروئيد كم‌كار و پركار، دامنه فيزيكي و رواني HRQoL نيز به‌طور جدي تحت تاثير قرار گرفته است. نتيجه‌گيري: اين مطالعه نشان داد كه اختلالات تيروئيدي مي‌تواند تاثير قابل توجه بر كيفيت زندگي بيماران در ابعاد مختلف داشته باشد و منجر به كاهش سلامت روان در يك جمعيت بالغ شود.