ارزيابي سلامت اكولوژيك رسوبات سطحي سواحل مرجاني خارك و خاركو (خليج فارس، ايران)

به منظور ارزيابي ريسك اكولوژيك زيستگاه مرجاني جزاير خارك و خاركو در خليج فارس (استان بوشهر)، در شهريور 1399 نمونه هاي رسوب سطحي از هفت ايستگاه جمع آوري شد. اين جزاير، به دليل داشتن آبسنگ هاي مرجاني داراي ارزش اكولوژيك فوق العاده اي است. ميزان عناصر بالقوه سمي، دانه بندي، مواد آلي كل، فسفركل و نيتروژن كل در رسوبات، به ترتيب با استفاده از طيف‌سنجي جرمي پلاسماي جفت‌شده القايي، الك، روش سوزاندن در كوره، اسپكتروفتومتر و كجلدال اندازه گيري شد. ميانگين غلظت آلومينيوم و آهن (درصد) و ميانگين غلظت نيكل، سرب، روي، واناديوم، فسفر كل و نيتروژن كل (ميلي گرم در كيلوگرم) در رسوبات به ترتيب 0/53±0/76، 55/35±0/0، 19±35، 1/5±2/1، 10±22، 25±40، 7/3±0/0 و 6/2±14/7 ثبت گرديد. بر اساس ميزان فاكتور غني شدگي نيكل و روي (به ترتيب در حد متوسط تا خيلي شديد)، منشاء آنها در اطراف خارك مي تواند فعاليت انساني از جمله صنايع نفتي باشد. شاخص بار آلودگي (0/06-0/25) كليه ايستگاه ها را بدون آلودگي نشان داد. ميزان نيكل در ايستگاه 1 و 7 به ترتيب از استانداردهاي محدوده اثرات متوسط و سطح اثرات احتمالي بيشتر بود كه نشان دهنده اثرات زيستي متوسط و احتمالي اين فلز بر روي موجودات بستر است. به طور كلي كيفيت اكولوژيك رسوبات سطحي اطراف خاركو نسبت به خارك، بهتر ارزيابي گرديد.