تحليل عدم‌قطعيت شبيه‌سازي عددي هجوم آب به تونل انتقال آب صفارود كرمان

يكي از مهم‌ترين مشكلات در پروسه حفاري تونل، هجوم آب به درون تونل است. از اين‌رو، تخمين ميزان هجوم آب و ‏پيش‌بيني اقدامات موردنياز قبل از شروع حفاري بسيار اهميت دارد. اين پژوهش در نظر دارد تا يك مدل بر پايه روش عددي بدون ‏شبكه و الگوريتم ‏DiffeRential Evolution Adaptive Metropolis (DREAM)‎‏ را جهت انجام‌دادن فرايند شبيه‌سازي- ‏بهينه‌سازي هجوم آب به درون تونل ارائه دهد. در طرح پيشنهادي، ارتفاع سطح آب زيرزميني در محيط پيرامون تونل انتقال آب ‏صفارود كرمان شبيه‌سازي شد و تحليل عدم‌قطعيت پارامترها (هدايت هيدروليكي)، داده‌هاي ورودي (بارش و دبي منابع برداشت) ‏و مدل‌سازي عددي در نظر گرفته شد. نتايج تحليل عدم‌قطعيت نشان داد كه هدايت هيدروليكي در نواحي مختلف بين 0/0002 تا ‏‏0/2 متر بر روز متغير است. هم‌چنين، بررسي وضعيت زمين‌شناسي منطقه اثبات كرد كه شرايط هيدروترمال موجب افزايش ‏نفوذپذيري شده است. علاوه بر اين، مشخص شد كه داده‌هاي ورودي با چهار درصد كم تخميني ثبت شده‌اند. بررسي عدم‌قطعيت ‏مؤلفه‌هاي دخيل در مدل‌سازي عددي نيز نشان داد كه براي حصول يك دقت مناسب، اندازه دامنه محلي و دامنه حمايتي بايد ‏به‌ترتيب 0/85 و سه برابر فاصله ميان‌گرهي باشند. نتايج به‌دست‌آمده از شبيه‌سازي ارتفاع سطح آب زيرزميني با استفاده از ‏خروجي فرايند شبيه‌سازي- بهينه‌سازي نشان داد كه بين مقادير مشاهداتي و شبيه‌سازي شده دقت مناسبي وجود دارد و از اين ‏منظر شاخص ‏RMSE‏ حدود 2/5731 متر برآورد شد. علاوه‌بر اين، مقايسه شبيه‌سازي هجوم آب نشان داد كه دبي هجوم آب به ‏درون تونل در قسمت‌هاي شمالي و جنوبي به‌ترتيب معادل 72/43 و 45/09 ليتر بر ثانيه است.‏