بررسي مقايسه اي تاثير ميدازولام،اندانسترون و تركيب آن ها در پيشگيري از تهوع و استفراغ بعد از جراحي استرابيسم: يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي دو سو كور

سابقه و هدف: تهوع و استفراغ يك عارضه شايع بعد از اعمال جراحي است. اين مطالعه با هدف مقايسه تاثير ميدازولام، اندانسترون و تركيب آن‌ها در پيشگيري از تهوع و استفراغ بعد از جراحي استرابيسم انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني دوسوكور تصادفي شده، 140 بيمار كانديد عمل استرابيسم، در چهار گروه 35 نفره توزيع شدند. در چهار گروه به‌ترتيب mg/kg0/075 ميدازولام، mg4 اندانسترون، تركيب اندانسترونميدازولام و نرمال سالين به‌صورت وريدي قبل از بيهوشي تزريق شد. بيماران تا 24ساعت بعد عمل پيگيري شدند و بروز و شدت تهوع و استفراغ و ديگر عوارض، ارزيابي و بين گروه ها مقايسه شد. يافته‌ها: در طي مطالعه، 10 نفر (37 درصد) از گروه شاهد، 6 نفر (19/4 درصد) از گروه اندانسترون، 8 نفر (28/6 درصد) از گروه ميدازولام و 2 نفر (6/3 درصد) از گروه اندانسترون ميدازولام دچار تهوع شدند. بين چهار گروه تفاوت معني‌داري وجود داشت (0/019=P). 6 نفر (22/2 درصد) از گروه شاهد، 5 نفر (16/1درصد) اندانسترون، 4 نفر (14/3 درصد) ميدازولام و 1 نفر (3/1 درصد) ميدازولام اندانسترون دچار استفراغ شدند، ولي تفاوت چهار گروه، معني‌دار نبود (0/18=P). شدت تهوع و استفراغ بعد عمل نيز در بين چهار گروه تفاوت معني‌دار داشت و گروه ميدازولاماندانسترون از شدت كم‌تري در دو ساعت بعد عمل (0/009=P) و 24 ساعت بعد عمل (0/001 P) برخوردار بودند. استنتاج: استفاده از ميدازولام اندانسترون با كاهش بروز تهوع و استفراغ بعد عمل نسبت به ميدازولام يا اندانسترون همراه بود و رضايتمندي بيش‌تر بيماران را به همراه داشت. لذا با توجه به تاثير بالاتر تركيب دو دارو و عدم تاثير سوء بر پارامترهاي هموديناميك، استفاده از آن درجراحي استرابيسم نسبت به اندانسترون يا ميدوزولام تنها مي تواند، ارجح باشد. شماره ثبت كارآزمايي باليني : 8N20180416039326IRCT