بررسي پريشاني اخلاقي و عوامل مرتبط با آن در دانشجويان كارشناسي پرستاري

سابقه و هدف: پريشاني اخلاقي تجربه‌اي تنش‌زاي در مواجهه با تصميم گيري در بالين است كه سبب استرس رواني شديدي در فرد مي‌شود. اين پديده شايع با ممانعت فرد از اقدام درست علي‌رغم آگاهي در وي رخ مي‌دهد. دانشجويان پرستاري نيز در طول آموزش باليني خود در معرض آسيب‌هاي اخلاقي قرار دارند، لذا اين مطالعه با هدف بررسي پريشاني اخلاقي و عوامل مرتبط با آن در دانشجويان پرستاري انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي همبستگي، 350 دانشجوي پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي ساري در سال 1398 به روش نمونه‌گيري در دسترس شركت كردند. ابزارهاي جمع‌آوري داده‌ها شامل پرسشنامه‌هاي جمعيت‌شناختي و تحصيلي و پريشاني اخلاقي 21 سوالي هامريك بود، كه طيف نمره اين پرسشنامه از صفر تا 336 است و نمره بالاتر نشان دهنده ميزان پريشاني اخلاقي بالاتري است، اين پرسشنامه، پريشاني اخلاقي را از دو جنبه فراواني رويداد و شدت آن رويداد اخلاقي بر روي فرد بررسي مي‌كند. تجزيه و تحليل داده‌ها با نرم افزار آماري 25SPSS انجام شد. يافته‌ها: ميانگين نمره كلي پريشاني اخلاقي دانشجويان پرستاري 35/79 ± 78/59 بود. ميانگين براي فراواني سوالات پريشاني اخلاقي 10/05 ± 31/66 و ميانگين شدت سوالات پريشاني اخلاقي 13/38 ±42/76 بود كه پريشاني اخلاقي در ميان دانشجويان پرستاري را در سطح پايين نشان داد. نتايج رگرسيون خطي نيز رابطه معناداري را براي سن، محل سكونت، نحوه اقامت دانشجويان پرستاري نشان داد (r2=0.09,P=0.001). استنتاج: با توجه به وجود پريشاني اخلاقي در دانشجويان پرستاري، تمركز برنامه‌هاي آموزش بالين بر موارد تنش‌زاي اخلاقي، مي‌تواند از پيامدهاي منفي آن بكاهد.