مقايسه تاثير آموزش بيمار محور و خانواده محور بر كيفيت زندگي و هموگلوبين گليگوزيله بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

سابقه و هدف: كيفيت زندگي پايين و عوارض ناشي از بالا بودن قندخون از جمله مشكلات بيماران مبتلا به ديابت است. مطالعه حاضر با هدف مقايسه تاثير آموزش بيمار محور و خانواده محور بر كيفيت زندگي و هموگلوبين گليگوزيله بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين كارآزمايي باليني، جامعه پژوهش شامل بيماران ديابتي عضو كلينيك ديابت شهر رفسنجان بود. حجم نمونه 120 نفر بود كه به روش تصادفي كمينه سازي در سه گروه مداخله بيمار محور، مداخله خانواده محور و كنترل قرار گرفتند. گروه مداخله خانواده محور و بيمار محور در 12 جلسه آموزشي يك ساعته شركت نمودند و گروه كنترل مراقبت هاي روتين را دريافت نمودند. در گروه مداخله خانواده محور علاوه بر بيمار يكي از اعضاي خانواده هم در جلسات آموزشي حضور داشتند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات پرسشنامه كيفيت زندگي SF36 و آزمايش هموگلوبين گليكوزيله بود كه قبل از مداخله و12 هفته بعد تكميل شد. يافته‌ها: براساس نتايج، بين ميانگين هموگلوبين گليكوزيله و كيفيت زندگي سه گروه اختلاف آماري معناداري وجود نداشت(0/05 P). بعد از مداخله، بين سه گروه از نظر ميانگين و انحراف‌معيار كيفيت زندگي اختلاف معني‌دار وجود داشت(0/001=P ). اما ميانگين هموگلوبين گليكوزيله بين سه گروه بعد از مداخله تفاوت معناداري نداشت (0/187=P). استنتاج: اجراي برنامه آموزشي در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 و خانواده‌هاي آنان مي‌تواند باعث بهبود كيفيت زندگي در اين افراد گردد، لذا اجراي چنين برنامه‌هايي به پرستاران پيشنهاد مي‌شود. شماره ثبت كارآزمايي باليني : 5N20150713023190IRCT