ارزيابي اثر كلاريترومايسين در افزايش سميت سلولي و آپاپتوز ناشي از دوكسوروبيسين در رده سلولي سرطان ريه (A549)

سابقه و هدف: امروزه، يكي از رويكردهاي جديد درمان سرطان، استفاده از رژيم‌هاي چند دارويي يا درمان تركيبي است كه دو يا چند عامل دارويي را تركيب مي‌كنند. هدف درمان تركيبي، افزايش كارايي داروي ضد سرطان، و در كنار آن كاهش سميت و جلوگيري از بروز مقاومت دارويي مي‌باشد. در اين مطالعه، به بررسي اثر سينرژيست تركيب دو داروي كلاريترومايسين و دوكسوروبيسين در رده سلولي سرطان ريه سلول غير كوچك، A549، پرداخته شد. مواد و روش‌ها: سميت تركيبي كلاريترومايسين و دوكسوروبيسين در سلول‌هاي A549 توسط تست MTT ارزيابي شد. ماهيت برهمكنش مشاهده شده بين دوكسوروبيسين و كلاريترومايسين، با استفاده از نرم‌افزار Compusyn و بر اساس روش اصلاح شده‌ي Chou and Talalay آناليز گرديد. جهت بررسي مكانيسم مولكولي دخيل در سينرژيسم دارويي، آپاپتوز به روش رنگ آميزي دوگانه سلول‌ها با Annexin/PI اندازه گيري شد. يافته‌ها: براساس نتايج حاصل از اندازه‌گيري ميزان بقاي سلولي و آناليز برهمكنش دارويي، كلاريترومايسين در غلظت 500 ميكرومولار به طور سينرژيست موجب كاهش IC50 دوكسوروبيسين گرديد. افزايش سميت دوكسوروبيسين توسط كلاريترومايسين با افزايش مرگ آپاپتوتيك در رده سلولي A549 همراه بود. استنتاج: كلاريترومايسين كانديد مناسبي براي تركيب با ساير داروهاي ضد سرطان در سطح مطالعات سلولي مي‌باشد. هرچند كه به تحقيقات بيشتري براي بررسي كاربرد كلاريترومايسين در درمان كمكي سرطان نياز است.