ارتباط بين يافته هاي سي تي اسكن سل ريوي با اسمير خلط، يك مطالعه گذشته نگر

سابقه و هدف: استفاده از CT اسكن يك روش كمكي در تشخيص سل قبل از نتيجه آزمايش خلط مي‌باشد. اين مطالعه با هدف بررسي رابطه الگوي درگيري ريوي در CT اسكن بيماران سلي با ميزان مثبت شدن اسمير خلط انجام پذيرفت. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي تحليلي گذشته‌نگر، بر روي پرونده بيماران مبتلا به سل مراجعه‌كننده به بيمارستان رازي قائمشهر در طي سال‌هاي 1397-1391 انجام شد. اطلاعات اوليه بيماران و هم‌چنين اطلاعات مربوط به گزارش CT اسكن وي در چك ليست مخصوص هر بيمار ثبت شد و سپس با اطلاعات مربوط به جواب اسمير خلط بيمار مقايسه گرديد. يافته‌ها: در نهايت پرونده 271 بيمار (185 مرد و 86 زن) با ميانگين سني 15/08±49/31 سال مورد بررسي قرار گرفت. اسمير خلط در 191 نفر (70/5 درصد) مثبت و در 80 نفر (29/5 درصد) منفي بود. بيش‌ترين ضايعات مشاهده شده شامل كاويتري (72/7 درصد كل بيماران) و كانسوليديشن (42/8 درصد كل بيماران) و بيش‌ترين محل درگيري، لوب فوقاني ريه راست (61/3 درصد كل بيماران) و لوب فوقاني ريه چپ (53/5 درصد كل بيماران) بود. ضايعات كاويتري و كانسوليديشن به شكل معناداري در افراد اسمير مثبت بيش‌تر بود (0/001 P). ميزان مشاهده كاويته با افزايش ميزان اسمير مثبت، به شكل معني‌داري افزايش مي‌يافت (0/001 P). استنتاج: ضايعات كاويتري و كانسوليديشن در افراد اسمير مثبت و ضايعات كم‌تر معمول، در افراد اسمير منفي بيش‌تر بود. اين نتيجه نشان‌دهنده اين موضوع است كه الگوي ضايعات ريوي در CT اسكن، بي‌ارتباط با نتيجه اسمير خلط نيست.