مروري بر اثرات آتورواستاتين در راديوتراپي

راديوتراپي يكي از روش‌هاي اصلي در درمان سرطان مي‌باشد، كه با چالش‌هاي متعددي روبرو است. از مهم‌ترين آن‌ها سميت بافت‌هاي طبيعي و مقاومت سلول‌هاي توموري در طي درمان مي‌باشد. سميت بافت سالم و طبيعي، محدوديت در دوز اعمال شده وكنترل ناكافي تومور را به همراه دارد. از سوي ديگر، مقاومت سلول‌هاي سرطاني منجر به استفاده از دوزهاي بالاتر در طي راديوتراپي مي‌شود. در نتيجه استفاده از عواملي كه بتوانند به طور همزمان سميت بافت‌هاي سالم را كاهش و حساسيت سلول‌هاي تومور را افزايش دهند، مي‌تواند راه حلي بالقوه براي افزايش كارايي راديوتراپي در طي درمان سرطان باشد. بسياري از مطالعات نشان داده‌اند كه آتورواستاتين، به عنوان يك مهاركننده كوآنزيم A ردوكتاز (HMG-CoA)، از بافت‌هاي سالم محافظت مي‌كند و در عين حال سلول‌هاي سرطاني را از طريق مكانيسم‌هاي مولكولي و مسيرهاي سيگنالينگ مختلف به راديوتراپي حساس مي‌كند. مطالعات متعددي به بررسي اين ويژگي‌هاي آتورواستاتين در شرايط برون‌تني و درون‌تني پرداخته‌اند، كه در اين مقاله به مرور مطالعات انجام شده در اين زمينه پرداخته شد.