تدوين مدل اضطراب كرونا در دانش ‏آموزان براساس ابعاد روان‌شناسي مثبت‏ گرا

هدف از پژوهش حاضر تدوين مدل اضطراب كرونا در دانش‏آموزان براساس ابعاد روان‌شناسي مثبت‏گرا بود. روش پژوهش توصيفي از نوع مطالعات همبستگي و مدل يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري شامل كليه دانش‏آموزان متوسطه دوره دوم ناحيه سه شهر مشهد در سال تحصيلي 1400-1401 به حجم 983 نفر بود كه با استفاده از فرمول كوكران و به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده تعداد 276 نفر انتخاب شدند. ابزار گرداوري داده‌هاي پژوهش پرسشنامه‌هاي اضطراب كرونا علي پور و همكاران (1398) و روان‌شناسي مثبت‌گرا Arjiel (2011) بود. جهت تجزيه‌وتحليل داده‌ها علاوه بر آمار توصيفي از تكنيك‌هاي آماري همچون ضريب همبستگي پيرسون، رگرسيون چندگانه و مدل معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه ابعاد روان‌شناسي مثبت‏گرا بر اضطراب كرونا دانش‏آموزان تأثير منفي و معناداري در سطح 0.05 دارد. نتايج شاخص‏هاي مدل برازنده حاكي از برازش مطلوب مدل بود. با توجه به يافته‌ها، با افزايش ميزان شادي، بهزيستي رواني، خوش‏بيني، خودارزشمندي، اميدواري، مهارت‌هاي بين فردي و مسئوليت‌پذيري، ميزان اضطراب كرونا در دانش‌آموزان كاهش مي‌يابد؛ بنابراين به‌كارگيري راهبردهايي كه موجب افزايش ابعاد روان‌شناسي مثبت‌گرا مي‌شود، مي‌تواند اضطراب كرونا ر كاهش دهد.