بررسي آموزش در كلاس ‏هاي چند پايه در همه ‏گيري بيماري كرونا: مطالعه موردي در استان مركزي

پژوهش حاضر باهدف تحليل آموزش در كلاس‏هاي چندپايه در ايام شيوع بيماري كرونا و آموزش مجازي صورت گرفته است. بدين منظور از رويكرد كيفي و روش پديدارشناسي توصيفي استفاده شد. جامعه‏ي آماري شامل ۱۸۷ نفر از معلمان مدارس ابتدايي چندپايه در سال‌هاي ۱۳۹۹-۱۴۰۰ در استان مركزي است كه ۵ معلم به‏صورت هدفمند انتخاب شدند، سپس ۱۰ معلم ديگر از طريق معرفي نفرات قبلي به‏صورت نمونه‏گيري گلوله برفي شناسايي و موردمطالعه قرار گرفتند. اطلاعات اين پژوهش از مصاحبه با ۱۵ نفر به حد اشباع رسيد. جهت جمع‏آوري داده‏ها از مصاحبه نيمه سازمان‏يافته استفاده شد. تجزيه‏وتحليل داده‏ها با الگوي كلايزي و در طي ۷ مرحله شامل: مطالعه‏ي دقيق مصاحبه‏ها، استخراج مضامين اصلي، فرموله كردن معاني شناخته شده، دسته‏بندي كدها، تلفيق كدها، روشن شدن ساختار پديده، اعتبارسنجي نهايي؛ انجام شد. يافته‏هاي حاصل از پژوهش در ۵ مضمون اصلي شامل تغيير ساختار كلاس‏هاي چندپايه، دانش‏آموزان، والدين، معلمان و امكانات آموزشي و ۱۷ مضمون فرعي قرار گرفت. نتايج نشان مي‏دهد در ايام شيوع بيماري كرونا آموزش در كلاس‏هاي چندپايه، از حالت چندپايه بودن خارج شده است و درنتيجه از مزاياي اين نوع آموزش كاسته شده است. همچنين محدوديت‏هاي آموزش مجازي در كلاس‏هاي چندپايه ناشي از عدم دسترسي به گوشي هوشمند و اينترنت بيشتر بروز پيدا كرده است.