رابطه اضطراب كرونا و بهزيستي تحصيلي با ميانجيگري اميد تحصيلي در دانش‌آموزان

گسترش بيماري كرونا و اضطراب كرونا با تعطيلي مدارس و تغيير سريع شيوه آموزشي، بر زندگي تحصيلي و آموزشي دانش‏آموزان تأثيرگذار بوده است. هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه اضطراب كرونا با بهزيستي تحصيلي دانش‏آموزان با توجه به نقش ميانجيگري اميد تحصيلي بود. روش پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش كليه دانش‏آموزان دوره اول و دوم متوسطه شهر اروميه است (حدوداً 20000 نفر)، نمونه پژوهش شامل 400 نفر است كه با روش نمونه‏گيري خوشه‏اي چندمرحله‏اي انتخاب شده‏اند. جهت جمع‏آوري داده‏ها از سه پرسشنامه، مقياس اضطراب كرونا ويروس (CDAS) (علي پور و همكاران، 1398)، مقياس اميد به تحصيل (AHS) (خرمايي و كمري، 1395)، و پرسشنامه استاندارد بهزيستي تحصيلي پيترينن و همكاران (2014) استفاده شد كه به‌صورت آنلاين در اختيار دانش‏آموزان قرار گرفت. داده‏هاي جمع‌آوري‌شده به‌وسيله آزمون تحليل مسير و با استفاده از نرم‌افزار ليزرل مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته‏هاي به دست آمده در سطح (0.01 P) نشان داد بين اضطراب كرونا با اميد تحصيلي و بهزيستي تحصيلي دانش‏آموزان رابطه منفي و معناداري وجود دارد و اميد تحصيلي نقش ميانجيگري را بين اضطراب كرونا و بهزيستي تحصيلي دانش‏آموزان ايفا مي‏كند. درنتيجه افزايش اضطراب كرونا با كاهش اميد به تحصيل همراه مي‏شود و اين كاهش اميد تحصيلي منجر به كاهش بهزيستي دانش‏آموزان مي‏گردد. بر اين اساس، نياز است تا مدارس و نظام آموزشي در زمان حضور بيماري كرونا و پس‌ازآن، آموزش‌ها، اقدامات و مشاوره‏هاي لازم را براي بهبود اضطراب كرونا، بهزيستي تحصيلي و اميد تحصيلي دانش‏آموزان انجام دهند.