تعيين ارزش رجحاني گونه‌هاي مرتعي (منطقه زمين‌سنگ استان هرمزگان)

يكي از فاكتورهاي مهم در تعيين ظرفيت چرايي مراتع، تعيين ارزش رجحاني گياهان مرتعي با توجه به نوع دام استفاده كننده از مرتع و تغييرات آن در طول فصل چرا مي‌باشد. در اين تحقيق، ارزش رجحاني گونه‌هاي مرتعي در مرتع زمين‌سنگ در استان هرمزگان در ماه‌هاي فصل چرا (دي تا ارديبهشت) و سال‌هاي مختلف (1389-1386)، بررسي شد. براي تعيين ارزش رجحاني از روش درصد بهره‌برداري گونه‌هاي گياهي و تعيين شاخص رجحان استفاده شد. نتايج در قالب طرح آماري اسپيليت پلات در زمان در قالب طرح پايه بلوك كامل تصادفي در نرم‌افزار SAS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و ميانگين آماري صفت مورد بررسي با آزمون LSD مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بيشترين ترجيح دام، در درجه اول از گونه‌هاي Aeluropus lagopoides و Atriplex leucoclada و در درجه دوم از گونه Alhagi graecorum است. كمترين درصد بهره‌برداري نيز از دو گونه‌ Halocnemum strobilaceum و Desmostachya bipinnata بود. بر اساس طبقه‌بندي شاخص ارزش رجحاني، گونه‌هاي Aeluropus lagopoides و Atriplex leucoclada جز گونه‌هاي نسبتا خوش‌خوراك (رجحان نسبي)، گونه‌هاي Alhagi graecorum و Halocnemum strobilaceum جزو گونه‌هاي با خوش‌خوراكي متوسط (رجحان متوسط) و گونه‌ Desmostachya bipinnata جزو گونه‌هاي تقريبا غير خوش‌خوراك (اجتناب نسبي) بودند.