بررسي نياز رويشگاهي برخي گياهان مرتعي رويش يافته برروي خاكهاي حاصل ازفرسايش سازند مارني گورپي (مطالعه موردي: استان چهارمحال وبختياري)

به دليل ويژگي‌هاي كاني‌شناختي مارن‌ها و تمركز كاني‌هاي رسي نفوذ ناپذير در پيكره ي اين نوع سنگ‌ها و رسوبات حاصله، معمولاً استقرار و رويش پوشش گياهي در اراضي مارني امري دشوار به ‌نظر مي‌رسد. اين پژوهش با هدف بررسي سيستماتيك گونه‌هاي گياهي نسبتاً انبوه رويش يافته و تعيين نياز رويشگاهي و نيز نقش حفاظتي آن‌ها درخاكهاي حاصل از فرسايش سازند  مارني با بستري از سازند تماماً مارني گورپي متعلق به دوره ي كرتاسه با ضخامت بيش از 100 متردر دو منطقه ي وستگان و دوراهان در شهرستان بروجن استان چهارمحال و بختياري به مرحله اجرا درآمد. بدين منظور 65 نمونه ي خاك مارني برداشت و بر روي 31 نمونه آزمايش هاي فيزيكي و شيميايي به ‌انجام رسيد. بررسي‌هاي گياه‌شناسي نيز با استفاده از بازديدهاي مكرر صحرايي و ارزيابي فاكتورهاي مختلف پوشش گياهي در 180 پلات يك متر مربعي به روش تصادفي-سيستماتيك انجام شد و نمونه‌هاي گياهي پس از انتقال به هرباريوم مركز تحقيقات و آموزش كشاورزي و منابع طبيعي، شناسايي شدند. به‌طوركلي ازبين بيش از 400 گونه ي گياهي موجود رويش يافته در سطح منطقه و برروي سازندهاي مختلف يك مجموعه و كلني از گونه‌هاي مرتعي Astragalus brachycalyx-Daphne mucronata-Cirsium bracteosum با تراكم بالاي 50  درصد مي‌تواند در اراضي حاصل از فرسايش سازندهاي مارني خنثي (8-7=PH) با ميزان آهك متوسط و حضور حداقلي+Na و -Cl استقراريابد. از سوي ديگر يك مجموعه و كلني از گونه‌هاي مرتعي باتركيب Astragalus susianus-Daphne mucronata-Amygdalus elaeagnifolia مي‌تواند در خاكهاي مارني قليايي (8≤PH) و با غلبه جزء آهكي در سنگ و رسوب در حضور مقادير-Cl بسيار بالا استقراريافته و به عنوان راهكار زيستي مهار فرسايش آبي در خاك هاي متاثرازفرسايش مارن‌هاي قليايي ارائه گردد.