بررسي نوع رابطۀ اقلام تعهدي كل و اقلام تعهدي اختياري با رشد فروش، رشد و كاركرد شركت در دوره‌هاي فصلي

وجود رابطه خطي بين اقلام تعهدي و متغيرهاي مستقل يكي از اصلي ترين مفروضات در مدل‌هاي مورد استفاده در آزمون‌هاي سنجش مديريت سود مبتني بر اقلام تعهدي از جمله مدل جونز (1991) و جونز تعديل شده (1995) است كه در پژوهش‌هاي پيشين مورد استفاده قرار گرفته و اين امر موجب سوگيري در سنجش مديريت سود و برآورد اقلام تعهدي اختياري است. از طرفي عدم كنترل اثرات رشد و عملكرد شركت بر اقلام تعهدي، موجب افزايش نرخ خطاي نوع اول در آزمون‌هاي مديريت سود مي شود. در پژوهش حاضر، ضمن در نظر گرفتن اين متغير، رابطه غيرخطي بين اقلام تعهدي اختياري و متغيرهاي رشد فروش بلندمدت و رشد شركت بر مبناي مدل جونز (1991) و مدل جونز تعديل شده (1995) مورد بررسي و تبيين قرار مي گيرد. جامعه آماري مورد بررسي پژوهش، عبارت از 60 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي دوره زماني 1390 الي 1398 است. روش گردآوري اطلاعات كتابخانه اي و اسناد كاوي صورت‌هاي مالي است. به‌منظور آزمون فرضيه ها از رگرسيون و ترسيم نمودار بهره برده شده است. يافته ها نشان مي دهد كه بين كل اقلام تعهدي و اقلام تعهدي اختياري و رشد فروش بلندمدت، رشد و كاركرد شركت رابطه غيرخطي و معناداري وجود دارد. چنين نتايجي حاكي از آن است كه در نظر گرفتن رابطه غيرخطي بين اقلام تعهدي و متغيرهاي مستقل موجب دستيابي به نتايج دقيق تر در مورد وجود يا عدم وجود مديريت سود با استفاده از اقلام تعهدي مي شود.