ارتباط بين روان‌رنجورخويي، برون‌گرايي، وظيفه‌شناسي و زيرمؤلفه‌هاي آن‌ها با كيفيت ‌زندگي بيماران مبتلا به نشانگان روده تحريك‌‌پذير

زمينه و هدف: نشانگان روده تحريك‌‌پذير نوعي اختلال گوارشي است كه با تغيير در اجابت مزاج و درد يا ناراحتي شكمي مشخص مي‌شود و مي‌تواند به نحو قابل ملاحظه‌اي كيفيت زندگي را مختل مي‌كند. شخصيت اثر مهمي بر كيفيت زندگي مرتبط با سلامت دارد؛ ولي تأثير آن بر كيفيت زندگي نشانگان روده تحريك‌پذير هنوز مشخص نيست، لذا مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط بين روان‌رنجورخويي، برون‌گرايي، وظيفه‌شناسي و زيرمؤلفه‌هاي آن‌ها با كيفيت ‌زندگي بيماران مبتلا به نشانگان روده تحريك‌پذير انجام گرفته است.روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع توصيفي- همبستگي است. جامعه مورد مطالعه بيماران مبتلا به نشانگان روده تحريك‌پذير مراجعه‌كننده به مطب خصوصي متخصص گوارش در شهر تهران در سال 1400 بود. نمونه‌ها به تعداد 223 نفر و به صورت مستمر انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از فرم كوتاه پرسشنامه 5 عاملي نئو و پرسشنامه كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نشانگان روده تحريك‌پذير گردآوري و با استفاده از آمار توصيفي و آناليز رگرسيون در سطح اطمينان 95% در نرم‌افزار SPSS نسخه 24 مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت.يافته‌ها: ميانگين نمره كيفيت ‌زندگي بيماران مبتلا به نشانگان روده تحريك‌پذير 20.55±57.68 به دست آمد. آناليز رگرسيون نشان داد كه زيرمؤلفه‌هاي شخصيتي خودسرزنشي (0.001 p، 0.376-=β) و عواطف مثبت (0.020=p ، 0.160=β) مهم‌ترين پيش‌بيني‌كننده‌هاي كيفيت‌ زندگي بيماران مبتلا به نشانگان روده تحريك‌پذير بودند. زيرمؤلفه‌هاي شخصيتي خودسرزنشي و عواطف مثبت در مجموع 22.6% از واريانس كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نشانگان روده تحريك‌پذير را پيش‌بيني مي‌كردند.نتيجه‌گيري: يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان داد كه نمره زيرمؤلفه‎هاي شخصيتي خودسرزنشي و عواطف مثبت به طور معناداري نمره كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نشانگان روده تحريك‌پذير را پيش‌بيني مي‌كنند. لذا به نظر مي‌رسد در كنار درمان‌هاي دارويي معمول براي بيماران مبتلا به نشانگان روده تحريك‌پذير، توجه به زيرمؤلفه‌هاي شخصيتي (به خصوص خودسرزنشي و عواطف مثبت) در بهبود كيفيت زندگي اين بيماران مؤثر باشد.