بهبود كارايي سلول خورشيدي حساس‌شده با رنگدانه N719 با به‌كارگيري بسپار‌هاي رساناي پلي‌پيرول/پلي‌آنيلين به‌عنوان الكترود مقابل

هدف از اين پژوهش، ساخت سلول خورشيدي برپايه نانوساختار تيتانيم دي اكسيد حساس شده با رنگدانه N719  و بهبود كارايي آن با به كارگيري ساختار هسته-پوسته پلي پيرول/پلي آنيلين به عنوان الكترود مقابل است. سلول هاي خورشيدي تهيه شده با الكترود مقابل بسپار با دو روش لايه نشاني چرخشي و قطره اي در ضخامت هاي متغير، ساخته و ارزيابي شدند. افزون براين، تاثير غلظت نانوسيم و نانوذره هاي تيتانيم دي اكسيد، حاضر در فوتوآند بر كارايي سلول خورشيدي بررسي شد. مقدار جذب رنگدانه N719 با طيف نورسنج بررسي شد و بيشينه جذب در طول موج هاي 380 و 530 نانومتر به دست آمد. واكاوي ساختار فوتوآند و الكترود مقابل، با ميكروسكوپ الكتروني روبشي نشان داد كه تركيب نانوذره ها و نانوسيم هاي تيتانيم دي اكسيد با نسبت 1 به 9، موجب ايجاد ساختاري متخلخل با نسبت سطح به حجم بالا مي شود كه تأثير بسز ايي در مقدار جذب رنگدانه و بازده سلول خورشيدي دارد. با توجه به اينكه سلول خورشيدي تهيه شده با روش لايه نشاني قطره اي، كارايي مطلوبي نداشت، تمركز پژوهش در راستاي نمونه تهيه شده با روش لايه نشاني چرخشي معطوف شد. نمونه سلول خورشيدي ساخته شده با الكترود مقابل پلي پيرول/پلي آنيلين با روش لايه نشاني چرخشي، ولتاژ مدار باز 0.71 ولت و عامل پرشدگي 57.38 را نشان مي دهد كه ولتاژ مدار باز و عامل پرشدگي نسبت به نمونه هاي مشابه، به ترتيب به مقدار 7.6 و 35 برابر بهبود يافته اند.