اثربخشي برنامه والدين هانن بر كيفيت رابطه‌ي والدين و كودكان با اختلال طيف اتيسم

زمينه و هدف: از آنجا كه ضعف در مهارت‌هاي ارتباطي كودكان با اختلال طيف اتيسم بر رابطه‌ي ميان آنان و والدينشان تأثير سوء مي‌گذارد، به‌كارگيري مداخلات زودهنگام در جهت بهبود مهارت‌هاي ارتباطي اين كودكان ضروري به‌نظر مي‌رسد. بنابراين هدف از مطالعه حاضر بررسي تأثير برنامه‌ي آموزش والدگري هانن بر رابطه‌ي والد- كودك خانواده‌هاي داراي كودك با اختلال طيف اتيسم بود. مواد و روش‌ها: اين پژوهش از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون و پيگيري همراه با گروه گواه بود. جامعه‌ آماري پژوهش كليه‌ي كودكان با اختلال طيف اتيسم 3 تا 7 سال را شامل مي‌شد كه در شهرستان اصفهان زندگي مي‌كردند. از جامعه‌ي مذكور، با روش نمونه‌گيري در دسترس 22 كودك همراه با والدينشان به عنوان نمونه‌ پژوهشي انتخاب شدند و در دو گروه 11 نفري آزمايش و گواه قرار گرفتند. سپس والدين گروه آزمايش به مدت 3 ماه و هر هفته 2 جلسه تحت آموزش برنامه‌ي والدين هانن قرار گرفتند. در اين زمان، گروه گواه هيچ‌گونه مداخله‌اي دريافت نكرد. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش مقياس رابطه‌ي والد- كودك پيانتا (1994) بود. به منظور تجزيه و تحليل داده‌هاي بدست آمده از پژوهش، از آزمون آماري تحليل كوواريانس چندمتغيري با اندازه‌گيري مكرر استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه تأثير برنامه‌ي والدين هانن بر رابطه‌ي والد- كودك و مؤلفه‌هاي آن در زمينه‌هاي تعارض، نزديكي و وابستگي در سطح 0.05 =α معني‌دار مي‌باشد. نتيجه‌گيري: بنابر نتايج پژوهش حاضر، مي‌توان گفت با فراهم آوردن فرصتي براي آموزش والدين، از برنامه‌ي هانن به منظور ارتقاي سطح ارتباطي ميان كودكان با اختلال طيف اتيسم و والدينشان استفاده نمود.