بررسي تأثير سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي، هيالورونيك اسيد و تمرين هوازي بر بيان ژن‌هاي ميونكتين و ميوژنين و ساخت پروتئين CD44 در مدل تجربي استئوآرتريت زانو

سابقه و هدف: استئوآرتريت زانو با آسيب ليگاماني و عضلات اسكلتي اطراف مفصل زانو همراه است. از آن‌جايي ‌كه مهار آتروفي مي‌تواند به بهبود اين بيماري كمك كند؛ بنابراين، مطالعه حاضر با هدف تعيين اثر سلول‌هاي بنيادي مزانشيمي (MSCs)، هيالورونيك‌اسيد (HA) و تمرين هوازي بر بيان ژن‌هاي ميونكتين و ميوژنين و ساخت پروتئين CD44 در بافت عضله چهارسر موش‌هاي استئوآرتريتي‌شده انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش، تعداد 45 سر موش صحرايي نر بالغ 8-6 هفته‌اي در نُه گروه پنج‌تايي شامل: كنترل سالم، كنترل بيمار، MSCs، HA، تمرين هوازي،  MSCs+ HA، تمرين + HA، تمرين +  MSCsو تمرين + MSCs + HA قرار گرفتند. استئوآرتريت به‌روش جراحي القا شد. تمرين هوازي به‌مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و با سرعت 16 متر بر دقيقه صورت گرفت. تزريق MSCs به‌ميزان 106 سلول بر كيلوگرم و HA با غلظت 10 ميلي‌گرم بر ميلي‌ليتر انجام شد. 48 ساعت پس از اتمام پروتكل، بافت عضله چهارسر جدا گرديد و بيان ژن‌هاي ميونكتين و ميوژنين با روش Real-Time PCR و بيان پروتئين CD44 به‌روش ايمونوهيستوشيمي اندازه‌گيري شد. نتايج: بيان ژن‌هاي ميونكتين، ميوژنين و بيان پروتئين CD44 در گروه‌هاي تمرين هوازي، HA و MSCs به‌تنهايي (0/001=P) و CD44 در گروه تمرين + HA افزايش معني‌داري داشت (0/024=P). همچنين ميوژنين در گروه تمرين +  MSCs(0.037=P) و ميونكتين در گروه‌هاي تمرين + MSCs، تمرين + HA (0/001=P) و MSCs+HA (0/012=P) نيز افزايش معني‌داري يافت. نتيجه‌گيري: تمرين هوازي، HA و MSCs به‌تنهايي و تمرين + MSCs به‌طور سينرژيستي با افزايش فعاليت مايوكين‌ها به مهار آتروفي عضله منجر شدند؛ ولي تمرين + HA در عضله‌سازي موش‌هاي استئوآرتريتي‌شده نقش دارند.