مقايسه اثربخشي رفتاردرماني مثبت‌نگر گروهي با درمان شناختي - رفتاري گروهي بر انعطاف‌پذيري شناختي در زنان مبتلا به سرطان پستان

سابقه و هدف: سرطان پستان شايع‌ترين نوع سرطان در ميان زنان است و براساس گزارش سازمان بهداشت جهاني، اين آمار در سال‌هاي اخير رو به افزايش بوده است. از اين‌رو پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي رفتاردرماني مثبت‌نگر گروهي و درمان شناختي - رفتاري گروهي بر انعطاف‌پذيري شناختي در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر يك مطالعه آزمايشي بود. جامعه آماري پژوهش، شامل كليه زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌كننده به بخش كلينيك پستان بيمارستان ميلاد در سال 1400 بود كه از بين مراجعان 45 نفر به‌روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه‌ آزمايشي و يك گروه كنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه‌هاي آزمايشي در 8 جلسه 90دقيقه‌اي به‌صورت هفتگي تحت درمان شناختي - رفتاري و رفتاردرماني مثبت‌نگر قرار گرفتند. به‌منظور گردآوري اطلاعات از پرسشنامه انعطاف‌پذيري شناختي Dennis and Vanderwall استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس چند‌متغيري با نرم‌‌افزارSPSS  ويرايش20 تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج: نتايج، حاكي از تفاوت معنادار بين تأثير دو درمان بر نمرات متغير انعطاف‌پذيري شناختي بود 0.05 P؛ هرچند درمان مثبت‌نگر گروهي بر هر سه مؤلفه انعطاف‌پذيري شناختي مؤثر بود، اما گروه درماني شناختي - رفتاري در مقايسه با گروه درماني مثبت‌نگر تأثير بيشتري بر انعطاف‌پذيري شناختي زنان مبتلا به سرطان پستان داشت. نتيجه‌گيري: يافته‌‌هاي اين مطالعه نشان داد كه با استفاده از درمان شناختي - رفتاري و رفتاردرماني مثبت‌نگر مي‌توان انعطاف‌پذيري شناختي زنان مبتلا به سرطان پستان را بهبود بخشيد؛ بنابراين به‌كارگيري اين روش‌ها توسط مشاوران و روانشناسان در كلينيك‌ها و بيمارستان‌ها توصيه مي‌شود.