تأثير محلول‌پاشي هورمون اكسين در دو رقم گلرنگ آبي در شرايط تنش خشكي

اين پژوهش به منظور بررسي واكنش دو رقم گلرنگ آبي به شرايط تنش خشكي و محلول‌پاشي هورمون اكسين، به‌ صورت آزمايش اسپليت پلات فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار طي دو سال زراعي 97-1396 و 98-1397 در مزرعه تحقيقاتي مؤسسه تحقيقات اصلاح و تهيه نهال و بذر كرج اجرا شد. در اين آزمايش آبياري در دو سطح بدون تنش خشكي (شاهد) و قطع آبياري از مرحله آغاز پرشدن دانه در كرت‌هاي اصلي و ارقام پديده و گلدشت و محلول‌پاشي هورمون اكسين در دو سطح محلول‌پاشي با آب مقطر (شاهد) و كاربرد هورمون اكسين در يك مرحله (اواسط گل‌دهي) به غلظت 3000 ميلي گرم در ليتر (30 پي پي ام) در كرت هاي فرعي به‌صورت فاكتوريل ارزيابي شدند. در شرايط محلول‌پاشي هورمون اكسين و محلول‌پاشي با آب مقطر (شاهد) در هر دو تيمار آبياري معمول و تنش خشكي، بيش‌ترين تعداد كل طبق در بوته در رقم گلدشت به ترتيب به ميزان 26.3، 24.3 و بيش‌ترين تعداد كل دانه در بوته در رقم گلدشت به ترتيب به ميزان 708 و 592 مشاهده شد. محلول‌پاشي اكسين و آبياري تأثير معني‌داري بر درصد روغن دانه نداشت. رقم گلدشت به‌دليل دماي طبق كم‌تر، غلظت كربوهيدرات محلول برگ بيش‌تر، تعداد طبق و وزن هزاردانه بيش‌تر عملكرد دانه بالاتري در مقايسه با رقم پديده داشت. نتايج كلي نشان داد كه اثر تيمارهاي موردبررسي تحت تأثير سال قرار گرفت و با وجود تأثير مثبت محلول‌پاشي هورمون اكسين بر برخي از اجزاي عملكرد دانه گلرنگ در هر دو سطح آبياري، محلول‌پاشي هورمون اكسين در مرحله اواسط گل‌دهي دانه تأثير معني‌داري بر عملكرد دانه نداشت.