تأثير سيليكون بر ويژگي‌هاي كمي و فيزيولوژيك گاوزبان اروپايي (.Borago officinalis L) تحت رژيم هاي آبياري

به منظور بررسي تأثير رژيم هاي آبياري و محلول پاشي سيليكون بر ويژگي‌هاي كمي و فيزيولوژيك گاوزبان، آزمايشي به صورت اسپليت پلات و در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 93-1392 در پژوهشكده كشاورزي دانشگاه زابل (زهك) اجرا شد. تيمارها شامل رژيم هاي آبياري در سه سطح (90، 70 و 50 درصد ظرفيت زراعي مزرعه) به عنوان عامل اصلي و چهار سطح محلول پاشي سيليكون به فرم سيليكات سديم (Na2SiO3) ( صفر، 2، 4 و 6 ميلي مولار) به عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد بيش‌ترين ميزان پرولين از اثر متقابل رژيم آبياري 50 درصد ظرفيت زراعي بدون كاربرد سيليكون به ميزان 0.7847 ميلي گرم بر وزن تر به دست آمد. براساس نتايج مقايسه ميانگين، بيش‌ترين ميزان كلروفيل a (15.919 ميلي گرم در گرم برگ)، كلروفيل b (7.14 ميلي گرم در گرم برگ)، از اثر متقابل رژيم آبياري 70 درصد ظرفيت زراعي و كاربرد 2 ميلي مولار سيليكون، هم‌چنين تعداد گل در بوته، عملكرد خشك كل بوته (520 كيلوگرم در هكتار) و عملكرد بيولوژيك (1187 كيلوگرم در هكتار)، به ترتيب از اثر متقابل رژيم آبياري 70 و 50 درصد ظرفيت زراعي و كاربرد 6 ميلي مولار سيليكون به دست آمد. به طوركلي، سيليكون اثرات رژيم هاي آبياري را كاهش و سبب افزايش مقاومت گاوزبان در برابر كم آبي مي شود. بنابراين استفاده از تيمار 4 ميلي مولار سيليكون جهت دستيابي به حداكثر عملكرد گل تحت شرايط كم آبي مناسب به نظر مي رسد.