تأثير كيفيت گياهچه و تراكم كاشت بر عملكرد، اجزاي عملكرد و ويژگي‌ هاي بيوشيميايي برنج رقم طارم محلي در كشت اول و راتون

به‌منظور بررسي تأثير كيفيت گياهچه و تراكم كاشت بر عملكرد، اجزاي عملكرد و ويژگي‌هاي بيوشيميايي برنج رقم طارم محلي در كشت اول و راتون، آزمايشي در سال زراعي 1396 در گلخانه و مزرعه تحقيقاتي مؤسسه تحقيقات برنج كشور- معاونت مازندران در آمل اجرا شد. آزمايش به‌صورت كرت‌هاي دو بار خردشده در قالب طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي با سه تكرار به‌اجرا در آمد. تيمار فاصله كاشت عامل اصلي، تعداد بوته در كپه عامل فرعي و نوع گياهچه عامل فرعي فرعي بودند. بذرهاي برنج در جعبه هاي نشا در شش تيمار بسترهاي متفاوت كشت شد. اين بستر ها شامل خاك با گوگرد و 50 درصد سبوس برنج (S1)، خاك بدون گوگرد با 25 درصد سبوس برنج (S2)، خاك با گوگرد و 25 درصد سبوس برنج (S3)، خاك با گوگرد، تيوباسيلوس و 50 درصد سبوس برنج (S4)، خاك بدون گوگرد با كمپوست چوب و 25 درصد سبوس برنج (S5)، خاك با گوگرد، تيوباسيلوس و 25 درصد سبوس برنج (S6) درصد حجمي بودند. نتايج كشت اصلي نشان داد كه بالاترين عملكرد دانه (5043 كيلوگرم در هكتار) و عملكرد بيولوژيك (12319 كيلوگرم در هكتار) از تيمار خاك بستر با گوگرد با سبوس 50 درصد حاصل شد. تيمار آرايش كاشت در كشت راتون بر تعداد دانه پوك (4.1)، عملكرد دانه (1617 كيلوگرم درهكتار)، تيمار تعداد بوته در كپه بر تعداد پنجه (10.3)، سطح برگ (10.6 سانتي‌مترمربع)، طول خوشه (20.4 سانتي‌متر) و عملكرد دانه (1613 كيلوگرم در هكتار) و تيمار نوع گياهچه بر تعداد پنجه (10.4)، تفاوت معني داري از لحاظ آماري نشان داد. توليد گياهچه با بستر خاك گوگرد و 50 درصد سبوس برنج بهترين نتايج را در كشت اصلي و راتون نشان داد.