تأثير تنظيم‌ كننده‌ هاي رشد گياهي بر عملكرد و اجزاي عملكرد دو رقم گندم نان تحت رژيم‌ هاي مختلف آبياري

به‌منظور بررسي تأثير تنظيم‌كننده‌هاي رشد گياهي سيتوكينين، جيبرلين و سايكوسل بر عملكرد و اجزاي عملكرد دو رقم گندم تحت رژيم‌هاي مختلف آبياري، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي دوبار خردشده بر پايه طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در مزرعه تحقيقاتي دانشگاه كردستان در سال زراعي 96-1395 انجام گرفت. فاكتور آبياري در چهار سطح ديم، يك آبياري (در مرحله غلاف‌رفتن)، دو آبياري (در مراحل غلاف‌رفتن+ گلدهي) و سه آبياري (در مراحل غلاف‌رفتن+ گلدهي+ دانه‌بندي) به‌عنوان عامل اصلي، دو رقم گندم (سيروان و هما) به‌عنوان عامل فرعي و فاكتور محلول‌پاشي با تنظيم‌كننده‌هاي رشد گياهي شامل شاهد، جيبرلين (100 ميكرومولار)، سيتوكينين (100 ميكرومولار) و سايكوسل (سه گرم در ليتر) به‌عنوان عامل فرعي فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد با محلول‌پاشي در مرحله ساقه‌رفتن، در اثر تيمار يك، دو و سه بار آبياري ميزان افزايش عملكرد دانه نسبت به تيمار ديم به‌ترتيب 29، 33 و 43 درصد و در مرحله دانه‌بندي 22، 28 و 33 درصد بود و رقم هما در مقايسه با رقم سيروان عملكرد بيش‌تري توليد كرد. به‌طور كلي، در محلول‌پاشي طي مرحله ساقه‌رفتن، بيش‌ترين عملكرد دانه (504 گرم در متر مربع) تحت تيمارهاي سه بار آبياري و كاربرد سيتوكينين و در محلول پاشي طي مرحله دانه‌بندي، بيش‌ترين عملكرد دانه (477.6 گرم در متر مربع) تحت شرايط سه بار آبياري و مصرف سايكوسل از رقم هما به‌دست آمد. بنابراين كاربرد حتي يك آبياري و تنظيم‌كننده‌هاي رشد سيتوكينين و سايكوسل مي تواند عملكرد دانه گندم را افزايش دهد.