آسيب‌شناسي و ارائه الگوي زنجيره عرضه تأمين مالي خرد غير بانكي در كشور

دسترسي به خدمات مالي همواره از جمله مهم‌ترين عوامل پيشرفت و آباداني مطرح شده است. هرچند وضعيت شاخص دسترسي به اعتبار در كشور چندان مناسب نيست، عمده تلاش‌هاي صورت‌گرفته در زمينه تأمين مالي خرد نيز با موفقيت كامل همراه نبوده است. پژوهش حاضر به آسيب‌شناسي وضعيت موجود و طراحي الگوي زنجيره عرضه تأمين مالي خرد با هدف افزايش دسترسي به تأمين مالي براي افراد و كسب‌وكارهاي خرد خواهد پرداخت. در اين مطالعه از روش تحقيق آميخته (كيفي و كمي) استفاده شد. ابتدا با بهره‌گيري از تحليل مضامين اسناد و مصاحبه‌هاي خبرگاني به نقد وضعيت شمول مالي در كشور و تجربه‌هاي داخلي و خارجي تأمين مالي خرد پرداخته شده و چالش‌هاي موجود استخراج و تحليل شد. سپس با كمك خبرگان به طراحي الگوي پيشنهادي پرداخته شد. در ادامه به جهت سنجش اعتبار الگوي طراحي‌شده در دو بعد كارايي اقتصادي و اثربخشي اجتماعي، از توزيع پرسشنامه ميان خبرگان استفاده شده و الگوي حاضر مورد بررسي و  تأييد خبرگان قرار گرفت. اين مقاله با بهره‌گيري از پنج حلقه مردم، نهادهاي محلي، نهادهاي متمركز، سرمايه‌گذاران و شوراي راهبري، با تمركز ويژه بر حلقه‌هاي مردمي و همچنين توجه ويژه به گزارش‌دهي و مطالبه‌گري، علاوه بر افزايش شمول مالي، از اتكاي به بانك در تسهيلات توليدي و مصرفي ضروري خرد كاسته، همياري اجتماعي را تشويق نموده و با نظام‌مندنمودن مسير حمايت‌هاي دولتي در زمينه تأمين مالي خرد، به تعميق رابطه مردم و حاكميت مي‌پردازد. همچنين با تقسيم كار واحدهاي محلي و واحدهاي متمركز موجب تخصصي‌ترشدن فرايندها شده و با معرفي كميته راهبري تأمين مالي خرد سعي در تنظيم رابطه تأمين مالي خرد با حاكميت داشته است.