مقايسۀ نمرۀ ژنتيكي (TGS) پلي‌مورفيسم‌هاي وابسته به عملكرد قدرتي/تواني ‌-ACE، HIF1α و IGF1 كاراته‌كاران نخبه و آماتور ايراني با غيرورزشكاران

اهداف: عملكرد ورزشي ويژگي پيچيده‌اي است كه از ژنتيك افراد و عواملي محيطي همچون تغذيه و تمرين تأثير مي ‌پذيرد. نمرۀ ژنتيكي كلي (TGS)، روش جديد استعداديابي ژنتيكي در سال هاي اخير است؛ بنابراين هدف از انجام‌شدن مطالعۀ حاضر، مقايسۀ TGS پلي مورفيسم هاي كانديداي وابسته به عملكرد قدرتي/تواني ACE، HIF1α و IGF1 كاراته كاران نخبه و آماتور ايراني با غيرورزشكاران بود. مواد و روش ها: آزمودني‌هاي پژوهش252 نفر داوطلب سالم از استان اصفهان (124 مرد و 128 زن) با ميانگين سني 7.4 ± 27.2 سال بودند كه برحسب سطح قهرماني در گروه هاي كاراته كاران نخبه (80 قهرمان)، آماتور (86 نفر) و غيرورزشكاران (86 نفر) قرار گرفتند، اما از لحاظ قد، وزن و سن مشابه بودند. نمونه‌هاي خوني در تيوب هاي حاوي EDTA، گردآوري شدند و پس از استخراج DNA به روش نمك اشباع و رسوب الكل، براي تعيين نوع پلي‌مورفيسم‌ها پس از طي مراحل PCR و RFLP با انجام‌دادن الكتروفورز ژنوتيپينگ شدند و TGS محاسبه شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش‌هاي آمار توصيفي، آنواي ساده و كاي اسكوئر در نرم افزار اس‌پي‌اس‌اس استفاده شد. سطح معناداري نيز 0.05 P  تعيين شد. يافته ها: در پلي مورفيسم ACE، ژنوتيپ DD در گروه حرفه‌اي (63 درصد) به‌طور معناداري بيشتر از گروه غيرورزشكار (41 درصد) و گروه آماتور (14.7 درصد) بود ( 0.011=P ،  14.430 = 2χ)، اما در شيوع ژنوتيپينگ پلي مورفيسم هاي HIF1α ( 0.60=P،  2.746 = 2χ) و IGF1 ( 0.81=P ،  1.549 = 2χ) تفاوت معناداري مشاهده نشد. به‌علاوه، ميانگين نتايج TGS در گروه كاراته كاران نخبه (با ميانگين69.85 ) بيشتر از كاراته كاران آماتور (با ميانگين64.40) و غيرورزشكاران (با ميانگين 63.37) بود، اما اين تفاوت معنادار نبود (0.08=P، 1.66=F). نتيجه گيري: يافته‌هاي پژوهش حاضر نشان داد در كاراته از ميان پلي مورفيسم هاي كانديدا، ACE ضريب تميز بيشتري دارد، اما احتمالاً با توجه به ماهيت چندعاملي عملكرد موفق در كاراته دربارۀ كاربرد TGS به احتياط بيشتر و به‌طوركلي دربارۀ كاربرد TGS در مقولۀ استعداديابي ژنتيكي ورزشي، به بررسي هاي اقليمي با پلي مورفيسم هاي متنوعي نياز است.