تأثير نشاط حرفه اي بر عملكرد شغلي دبيران تربيت بدني با نقش ميانجي تعهد سازماني

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير نشاط حرفه اي بر عملكرد شغلي دبيران تربيت بدني با نقش ميانجي تعهد سازماني بود. روش پژوهش به لحاظ هدف، كاربردي و از نظر شيوۀ جمع آوري داده‌ها توصيفي-پيمايشي از نوع همبستگي بود. جامعۀ آماري كليه دبيران تربيت‌بدني استان سمنان در سال تحصيلي 1400-1399 بودند (240 نفر). روش نمونه‌گيري، در دسترس بود. ابزار جمع‌آوري داده ها پرسشنامه هاي استاندارد نشاط حرفه اي اسكوهولت (2011)، تعهد سازماني آلن و ماير (1990) و عملكرد شغلي پاترسون (1922) بود. پايايي پرسشنامه‌ها با شاخص هاي آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي بررسي و تأييد شد. روايي صوري و محتوايي پرسشنامه ها با نظرات 15 نفر از اساتيد مديريت ورزشي و دبيران تربيت بدني مورد تأييد قرار گرفت. روايي سازۀ پرسشنامه ها با استفاده از معيارهاي روايي همگرا و واگرا تأييد شد. تجزيه و تحليل داده ها به روش مدلسازي معادلات ساختاري در نرم افزار اسمارت. پي.ال.اس انجام شد. نتايج نشان داد كه نشاط حرفه اي و تعهد سازماني بر عملكرد شغلي دبيران تربيت‌بدني به صورت معنادار و مثبت تأثيرگذار هستند. نشاط حرفه اي نيز بر تعهد سازماني دبيران تربيت‌بدني به صورت معنادار و مثبت تأثيرگذار است. همچنين تعهد سازماني در رابطۀ بين نشاط حرفه اي و عملكرد شغلي، نقش ميانجي را ايفا مي‌كند. بنابراين به منظور اينكه عملكرد دبيران تربيت‌بدني ارتقاء يابد، بهتر است ابتدا بر تقويت نشاط حرفه اي آنها تمركز كرد كه به طور همزمان به كمك نشاط حرفه اي، تعهد آنها به سازمان بهبود مي يابد و اين خود منجر به بهبود عملكرد شغلي خواهد شد.