تأثير روش برخورد سازماني در اشتراك دانش بر كاركرد مديريت امنيت اطلاعات

وابستگي سازمان‌ها به سيستم‌هاي اطلاعاتي و سرويس هاي مبتني بر آن (در راستاي انجام فعاليت‌ها) از يك‌سو و گستردگي شبكه ايجاد شده جهت بهره‌برداري از اين سيستم‌ها از سوي ديگر موجب افزايش ميزان آسيب‌پذيري در برابر حوادث امنيتي شده است. در اين راستا مطالعات محدودي با استفاده از شركت هاي كوچك و متوسط در بخش توليدي انجام شده است. علاوه بر اين، پارامترهاي كمي در مطالعات قبلي استفاده شده اند. اين تحقيق با هدف آناليز تأثير روش برخورد سازماني بر كاركرد مديريت امنيت اطلاعات با بكارگيري تعداد زيادي از پارامترها انجام شده است. به همين منظور يك مدل همراه با فرضيه ها براي ارزيابي تأثير روش برخورد سازماني بر كاركرد مديريت امنيت اطلاعات ايجاد شده است. داده‌ها از 151 كارمند در شركت‌هاي كوچك و متوسط توليدي كه از قبل سياست‌هاي امنيتي را پياده سازي كرده بودند، جمع‌آوري شده است. براي ارزيابي نتايج از مدل معادلات ساختاري از طريق نرم افزار Amos 22 استفاده شده است. نتايج ما حاكي از آن است كه علم امنيت اطلاعات، مشاهده پذيري، اشتراك دانش به طور معناداري بر كاركرد امنيت اطلاعات تأثير مي‌گذارد. علاوه بر اين، اين مطالعه تأثير معنادار آموختن امنيت و ثبت دانش اكتسابي بر تعهد در سازمان را برجسته مي كند.