تحليل موانع گرايش زنان روستايي به مشاركت در مديريت اجرايي روستاها (مطالعۀ موردي: روستاهاي شهرستان زنجان)

در سال‌هاي اخير، توجه به مشاركت زنان روستايي در مديريت روستايي اهميت زيادي يافته است؛ با وجود اين، ورود زنان به عرصه مديريت روستايي با كندي چشمگيري مواجه است؛ ازاين‌رو هدف اين پژوهش، تحليل موانع گرايش زنان روستايي به مشاركت در مديريت اجرايي روستا يي در شهرستان زنجان است. نوع تحقيق كاربردي و روش مورد استفاده‌شده توصيفي و تحليلي است و براي گردآوري داده ها از روش هاي اسنادي و ميداني بهره گرفته شد. جامعه آماري اين تحقيق در دو سطح مردم محلي (267نفر نمونه) و مديران محلي (28 نفر) در نظر گرفته شد. نتايج آزمون فريدمن نشان داد، از ديدگاه مردم محلي، موانع نهادي و سازماني با ميانگين رتبه اي 3/32و موانع اقتصادي-مالي با 2/72 بيشترين و كمترين رتبه را به خود اختصاص دادند. از طرف ديگر، ديدگاه مديران محلي نشان داد، موانع نهادي و سازماني با ميانگين رتبه‌اي 3/47 و موانع اطلاعاتي و ارتباطي 2/57 بيشترين و كمترين رتبه را در موانع مشاركت زنان در مديريت اجرايي روستاها به خود اختصاص دادند. نتايج آزمون تحليل عاملي نشان داد، از ديدگاه مردم محلي، عامل هاي فردي و شخصيتي، محيط اجتماعي و فرهنگي، نهادي و سازماني، اطلاعاتي و ارتباطي و اقتصادي و از ديدگاه مديران محلي ، عوامل محيط اجتماعي و فرهنگي، فردي و شخصيتي، نهادي و سازماني، اطلاعاتي و ارتباطي و اقتصادي-مالي مهم‌ترين موانع مشاركت اجرايي زنان بودند. نتايج نشان داد، موانع بسياري در تمايل به گرايش زنان روستايي به مشاركت در مديريت اجرايي روستاها وجود دارد و يافته‌هاي تحقيق آن را تأييد مي كند.