رابطۀ‌ تعلق مكاني و رفتارهاي مشاركتي روستاييان (مطالعۀ موردي: دهستان مشايخ شهرستان ممسني)

بسياري از سكونتگاه هاي روستايي كشور با مسائل متعددي ازجمله سطح پايين اشتغال و درآمد، اثرات نامطلوب تغييرات اقليمي، نارسايي امكانات و خدمات و... مواجه هستند. در چنين شرايطي، رفتارهاي مشاركتي روستاييان در امور مختلف جامعه محلي مي تواند نقش مثبت و مهمي در ارتقاي كيفيت زندگي و بهبود محيط محلي داشته باشد؛ ازاين‌رو شناسايي عوامل مرتبط با انجام رفتارهاي مشاركتي اهميت فراوان دارد. نظر به اهميت موضوع، پژوهش حاضر به بررسي رابطه تعلق مكاني و رفتارهاي مشاركتي روستاييان در دهستان مشايخ پرداخته است. جامعه آماري اين تحقيق به لحاظ مكاني، نقاط روستايي داراي حداقل 100 نفر جمعيت واقع در دهستان مشايخ شهرستان ممسني و واحد تحليل، افراد 18 ساله و بيشتر ساكن در سكونتگاه هاي مذكور بود. فرايند نمونه گيري با استفاده از روش احتمالي طبقه بندي‌شده صورت گرفت و براي 380 نفر پرسشنامه تكميل شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون هاي آماري مختلف و نرم افزار SPSS استفاده شد. براساس نتايج آزمون T تك نمونه اي و در سطح اطمينان 95 درصد، ميانگين رفتارهاي مشاركتي و تعلق مكاني به‌طور معناداري از حد متوسط بيشتر بود. براساس يافته ها، بين تعلق مكاني و رفتارهاي مشاركتي روستاييان رابطه مثبت معناداري وجود دارد (r=0/424, p 0/001). همچنين بين تعلق مكاني و هريك از ابعاد پنج گانه رفتارهاي مشاركتي رابطه مثبت معناداري مشاهده شد. نتايج آزمون تحليل واريانس يكطرفه نشان داد، بين روستاهاي موردمطالعه از نظر ميانگين رفتارهاي مشاركتي تفاوت معناداري وجود داشت. درمورد تعلق مكاني نيز نتايج مشابهي حاصل شد. تعلق مكاني و رفتارهاي مشاركتي مي توانند به‌عنوان دو عامل قدرتمند در توسعه روستايي نقش ايفا كنند و رابطه مثبت ميان آن‌ها نشان مي دهد كه اين دو عامل مي توانند هم افزايي مطلوب و ارزشمندي به نفع سكونتگاه هاي روستايي داشته باشند.