بررسي علائم اضطرابي بر اساس رشد پس از سانحه و تحمل ابهام در زنان مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: رشد پس از سانحه و تحمل ابهام به‌عنوان مهمترين فاكتورهاي روانشناختي در بيماران مبتلا به سرطان شناخته شدهاند. از اين رو، پژوهش حاضر  با هدف پيش‌بيني نشانه‌هاي اضطرابي بر اساس تحمل ابهام و رشد پس از سانحه در زنان مبتلا به سرطان سينه انجام شد. روش: پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بود جامعه پژوهش حاضر تمامي زنان مبتلا به سرطان سينه در دو مركز خصوصي شهر تهران در نيمه دوم سال 1397 بود كه از اين بين، 150 نفر به شيوه نمونه‌گيري هدفمند جهت آزمون فرضيهها انتخاب شدند. شركت‌كنندگان به پرسش‌نامه‌هاي اضطراب بك (1990)، رشد پس از سانحه تدسچي و كالون (1996) و تحمل ابهام نوع 2 مك لين (2009) پاسخ دادند و دادههاي به‌دست آمده با استفاده از رويكرد سلسله مراتبي تحليل رگرسيون چند متغيري تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد تحمل ابهام 26.4 درصد از واريانس علائم اضطراب را در زنان مبتلا به سرطان سينه تبيين كرد. در مرحله دوم، ورود مؤلفه‌هاي رشد پس از آسيب به معادله، باعث شد تا 39.6 درصد از واريانس نشانه‌هاي اضطرابي تبيين شود. همچنين از بين مؤلفه‌هاي رشد پس از آسيب، دو مؤلفه ارزش زندگي و ارتباط با ديگران به‌صورت منفي و معنادار، علائم اضطراب را در بيماران مبتلا به سرطان پستان پيش‌بيني كردند. نتيجه‌گيري: بر پايۀ نتايج پژوهش حاضر مي‌توان بيان كرد كه رشد پس از سانحه و تحمل ابهام، نقش پيشبيني‌كنندگي خوبي در نشانه‌هاي اضطرابي بيمارن مبتلا به سرطان پستان دارند.