چرخش‌هاي عدالت: نقد عدالت ليبرالي از منظر عدالت ليبرتاريني بررسي و ارزيابي كتاب بي‌‌دولتي، دولت، و آرمان‌شهر

در سراسر تاريخ فلسفه پرسش‌‌هايي مطرح بوده است كه مهم‌‌ترين آن‌ها را مي‌‌توان حول مفهوم عدالت و آزادي صورت‌‌بندي و شناسايي كرد. در قرن بيستم، نسبت بين عدالت و آزادي بيش‌ از پيش براي جوامع بشري اولويت پيدا كرد و مهم‌‌ترين آثار علمي به آن پرداختند. نظريۀ عدالتي كه از سوي جان رالز در اين ‎‌خصوص مطرح شد، محوريت مباحث علمي را مختص به‌خود ساخت و دغدغۀ سياست‌مداران را برانگيخت. رابرت نوزيك در نقد عدالت به‎مثابۀ انصاف، كه رالز مطرح ‌‌كرد، از عدالت به‌‌مثابۀ استحقاق دفاع كرد. رالز دولت رفاهي و نوزيك دولت كمينه را واجد شرايط تحقق عدالت در جوامع معرفي كردند. به اين سبب، دوگانه‌‌هاي ديگري چون حق فرد/ ‌‌خير جمع، وضع برابر/ ‌‌فرصت برابر، نياز/ ‌‌شايستگي، و... در انديشۀ اين دو مطرح شد. نوزيك، در كتاب بي‌‌دولتي، دولت، و آرمان‌شهر، به تشريح علل تقدم يكي از اين دوگانه‌‌ها بر ديگري پرداخت. در اين نوشتار، پس از معرفي بخش‌‌هاي كتاب بي‌‌دولتي، دولت، و آرمان‌شهر، تلاش مي‌‌شود تا ازيك‌سو، انتقادات نوزيك به جان رالز موردواكاوي قرار گرفته و درپي آن، با يك بازخواني انتقادي، برخي ايرادات وارد بر ايدۀ عدالت استحقاقي و دولت كمينۀ نوزيك مطرح شود.