پيش‌بيني كيفيّت مراقبت‌گري بر اساس ابعاد شخصيت، راهبردهاي تنظيم هيجان، سن و طول مدت زندگي مشترك در زنان متأهل شهر تهران

زمينه و هدف: مراقبت‌گري يكي از مؤلفه‌هاي اساسي در زندگي زناشويي است. بررسي اين مفهوم مي‌تواند سبب غناي هرچه بيشتر روابط زوجين شود. هدف پژوهش حاضر، پيش‌بيني كيفيّت مراقبت‌گري بر اساس ابعاد شخصيت، راهبردهاي تنظيم هيجان، سن و طول مدت زندگي مشترك در زنان متأهل شهر تهران بود.روش: روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي و جامعۀ آماري آن، شامل زنان متأهل شهر تهران در سال 1400 بود. حجم نمونه شامل 222 نفر بود كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش عبارت بودند از: پرسش‌نامۀ مراقبت‌گري، پرسش‌نامۀ شخصيت نئو و پرسش‌نامۀ تنظيم هيجاني. داده‌ها با استفاده از روش همبستگي و رگرسيون گام‌به‌گام تجزيه‌وتحليل شدند.يافته‌ها: از ميان ابعاد شخصيت، روان‌رنجورگرايي و خوشايندي به‌صورت معناداري، بُعد مجاورت و حساسيت مراقبت‌گري را پيش‌بيني مي‌كنند. همچنين گشودگي به تجربيات و وظيفه‌شناسي به‌ترتيب با دو بُعد مراقبت‌گري حساسيت و كنترل مرتبط هستند. روان‌رنجورگرايي نيز بُعد اجبار مراقبت‌گري را پيش‌بيني مي‌كند. راهبرد تنظيم هيجان ارزيابي مجدد با سه بُعد مراقبت‌گري مجاورت، حساسيت و كنترل مرتبط است و راهبرد تنظيم هيجان فرونشاني، بُعد كنترل مراقبت‌گري را پيش‌بيني مي‌كند. سن افراد با دو بُعد مجاورت و حساسيت و طول مدت زندگي مشترك با مجاورت مرتبط است (0001/0 p).نتيجه‌گيري: زنان متأهل با ويژگي شخصيتي روان‌رنجورگرايي در قياس با ساير ويژگي‌هاي شخصيتي مانند خوشايندي، گشودگي به تجربيات و وظيفه‌شناسي، در روابط زوجي خود كيفيّت مراقبت‌گري پايين‌تري دارند. همچنين راهبرد تنظيم هيجان ارزيابي مجدد اثر مثبتي در مراقبت‌گري مؤثر دارد. افزايش سن و طول مدت زندگي مشترك نيز سبب كاهش كيفيّت مراقبت‌گري مي‌شود.