مدل‌يابي ساختاري سبك‌هاي هويت با گرايش به رفتارهاي پرخطر در دانشجويان: نقش واسطه‌اي ناگويي هيجاني

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي نقش واسطه‌اي ناگويي هيجاني در رابطه‌ي بين سبك‌هاي هويت با گرايش به رفتارهاي پرخطر بود. روش: پژوهش حاضر توصيفي- همبستگي از نوع مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعه‌ي اين پژوهش شامل تمامي دانشجويان مقطع كارشناسي مركز آموزش عالي پلدختر در سال تحصيلي 1401-1400 بود. حجم نمونه آماري بر اساس قاعده كلاين، برابر با 225 نفر تعيين شد كه به روش نمونه‌گيري در دسترس و با پرسشنامه آنلاين انجام شد. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه‌ي‌ ناگويي هيجاني تورنتو، مقياس خطرپذيري نوجوانان ايراني، و سياهه سبك‌هاي هويت بود. تمام تحليل ها با استفاده از نرم‌افزارهاي اس پي اس اس-22 و آموس-24 انجام شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه سبك‌هاي هويت سردرگم- اجتنابي و تعهد بر گرايش به رفتارهاي پرخطر تأثير مستقيم داشتند. همچنين، سبك‌هاي هويت سردرگم- اجتنابي و تعهد به ‌واسطه‌ي ناگويي هيجاني بر گرايش به رفتارهاي پرخطر تأثير غيرمستقيم داشتند. سبك هويت هنجاري بر گرايش به رفتارهاي پرخطر و ناگويي هيجاني اثر مستقيم داشت، اما سبك ‌هويت اطلاعاتي بر گرايش به رفتارهاي پرخطر و ناگويي هيجاني اثر مستقيم نداشت. علاوه بر اين، ناگويي هيجاني بر گرايش به رفتارهاي پرخطر داراي اثر مستقيم بود. نتيجه‌گيري: افراد داراي سبك هويت تعهد، هيجانات مثبت بيشتري را تجربه خواهند كرد و بهتر هيجانات خويش را تنظيم مي‌كنند، اما افراد داراي سبك هويت سردرگم- اجتنابي، نارسايي در فهم، وصف و پردازش هيجان دارند، كه اين امر سبب گرايش آنان به رفتارهاي پرخطر (مصرف مواد، سيگار، و مصرف الكل و ...) مي‌شود. لذا پيشنهاد مي‌شود دست‌اندركاران آموزشي با پرداختن به هويت ايراني- اسلامي، موجبات هدايت دانشجويان را به سوي سبك هويت تعهد و با آموزش دانشجويان داراي سبك هويت سردرگم- اجتنابي، ناگويي هيجاني را در آنها كاهش دهند تا گرايش آنان به رفتارهاي پرخطر كمتر شود.