پيش بيني گرايش به مصرف مواد بر مبناي انتظارات پيامد، نظارت والديني و پايداري در برابر تاثيرات همسالان

هدف: هدف پژوهش حاضر، پيش بيني گرايش به مصرف مواد بر مبناي انتظارات پيامد، نظارت والديني و پايداري در برابر تاثيرات همسالان بود. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش را دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتي تهران در سال 1399-1398 تشكيل دادند كه از بين آن‌ها تعداد 419 نفر از طريق روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه هاي خطرپذيري جوانان، ارزيابي شناختي وقايع خطرساز، پايداري در برابر تاثيرات همسالان، و راهبردهاي نظارت والديني بود. براي تحليل داده ها از روش هاي همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون گام به گام استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين انتظارات پيامد مثبت با گرايش به مصرف مواد رابطه مثبت و معنادار و بين پايداري در برابر تاثيرات همسالان، نظارت والديني، كنترل والديني، و درخواست والديني با گرايش به مصرف مواد مخدر رابطه منفي و معناداري وجود دارد. همچنين، نتايج تحليل رگرسيون آشكار كرد كه 56 درصد از واريانس گرايش به مصرف مواد بر اساس انتظارات پيامد مثبت، پايداري در برابر تاثيرات همسالان، و نظارت والدين قابل پيش‌بيني است. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته هاي به دست آمده مي توان اقداماتي در راستاي اصلاح انتظارت افراد در زمينه پيامدهاي مثبت در مورد مصرف مواد، افزايش پايداري در برابر تاثيرات همسالان، و افزايش نظارت والدين انجام داد كه در نهايت منجر به كاهش مصرف مواد شود.