اثربخشي واقعيت‌درماني گروهي مبتني بر تئوري انتخاب بر مسئوليت پذيري، منبع كنترل، و كاهش دوز داروهاي آگونيست در افراد وابسته به مواد تحت درمان نگهدارنده

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي واقعيت درماني گروهي مبتني بر تئوري انتخاب بر مسئوليت پذيري، منبع كنترل و كاهش دوز داروهاي آگونيست در افراد وابسته به مواد تحت درمان نگهدارنده بود. روش: روش پژوهش نيمه ‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون، پس‌آزمون، و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل همه مراجعه‌كنندگان به مراكز درمان اعتياد شهر اردكان در سال 1399 بود كه 16 نفر به روش  نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. واقعيت درماني گروهي مبتني بر تئوري انتخاب در 10 جلسه 90 دقيقه اي با فراواني يك جلسه در هفته بر روي گروه آزمايش اجرا شد. داده ها با استفاده از مقياس مسئوليت پذيري روان شناختي، مقياس منبع كنترل، و ميزان دوز تجويزي داروهاي آگونيست در پرونده درماني آزمودني ها، جمع آوري و با روش تحليل واريانس مكرر تجزيه‌ و تحليل شدند. يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد واقعيت درماني گروهي مبتني بر نظريه انتخاب، بر بهبود مسئوليت پذيري، منبع كنترل، و كاهش دوز مصرف داروهاي آگونيست افراد وابسته به مواد تحت درمان نگهدارنده اثربخش بود. نتيجه گيري: اين پژوهش، حمايتي تجربي براي مداخله موردنظر جهت بهبود منبع كنترل، مسئوليت پذيري، و كاهش دوز مصرفي افراد وابسته به مواد تحت درمان نگهدارنده فراهم مي‌كند.