شبيه‌سازي نقش درمان ضدرگ‌زايي در رفتار جريان سيال و رسانش ماكرومولكول در تومور جامد غيرهمگن

مطالعه حاضر مدل عددي مبتني بر مدل‌هاي رياضي حاكم بر رفتار جريان سيال و انتقال دارو در تومورها را توسعه مي‌دهد تا به بررسي رسانش ماكرومولكول به يك تومور غيريكنواخت، شامل بخش‌هاي مختلف موجود در تومور جامد واقعي، تحت تأثير هنجارسازي عروقي بپردازد. در اين پژوهش اندازه تومور در بازه متفاوتي (شعاع معادل از 0/23 تا 2/79 سانتي‌متر) در نظر گرفته مي‌شود. مساحت زير نمودارهاي توزيع غلظت ميانگين دارو و انحراف از آن بر حسب زمان در ناحيه توموري به عنوان مقدار داروي تحويلي و يكنواختي توزيع داروي تحويلي براي بررسي كيفيت دارورساني مطالعه مي‌شوند. نتايج نشان مي‌دهند كه رفتار جريان سيال ميان‌بافتي و توزيع غلظت عامل درماني، قبل و بعد از هنجارسازي، به اندازه تومور وابسته مي‌باشند. هنجارسازي در تمام اندازه‌ها سبب كاهش فشار سيال ميان‌بافتي مي‌شود كه با كم شدن اندازه تومور، افت فشار ناشي از هنجارسازي افزايش مي‌يابد. هنجارسازي در زمان‌هاي متفاوتي كه وابسته به اندازه تومور است، سبب بهبود توزيع غلظت آنتي‌بادي مي‌شود. با اين‌حال از منظر معيارهاي ميانگين مكاني-زماني، هنجارسازي عروقي در شعاع معادل از 0/46 تا 0/93 سانتي‌متر با افزايش يكنواختي توزيع، سبب بهبود رسانش ماكرومولكول به ناحيه توموري مي‌شود. اين پژوهش با بحث راجع به سازوكار‌هاي اثرگذار در كاركرد هنجارسازي مي‌تواند چشم‌اندازي براي مطالعات درون‌تني و برون‌تني فراهم كند كه از درمان تركيبي ضدرگ‌زايي و شيمي‌درماني بهره مي‌برند.