واكاوي نگرش به معناي فرزند در هويت‌هاي معاصر (مورد مطالعه: زوجين جوان تهراني)

اين پژوهش درصدد نگرش به‌معناي فرزند در بين زوجين تهراني است. تغييرات و تحولاتي كه امروزه در حوزۀ خانواده به‌وجود آمده، يك امر چند عليتي مي‌باشد كه يكي از مهم‌ترين اين علت‌ها، تحولات هويتي در نسل جوان و زوج‌هاي جوان است. اين تحولات ناگزير و لازمۀ جهاني است كه ما را دربر گرفته است. بر‌همين‌اساس، بخش زيادي از نقش‌هاي جنسيتي و منابع هويتي سنتي و نسبتاً ثابت، اولويت خود را براي انسان مدرن امروزي از دست داده و امكان‌هاي جديدتري را براي عرضۀ خود و احساس ارزشمندي در اختيار او قرار داده است. نگرش زوجين به فرزند، به‌همان اندازه كه يك تصميم و انتخاب فردي و يا زناشويي است، مي‌تواند يك برساخت از تغيير هويت زوجين در عصر جديد ‌باشد كه در هر دو صورت (خواستن يا نخواستن فرزند)، پيامدهاي متفاوت‌تري بر زوجين دهۀ اخير نسبت به زوجين نسل‌هاي قبل، دربر خواهد داشت. روش اين مطالعه داده بنياد است. داده‌هاي موردنياز اين پژوهش حاصل مصاحبۀ نيمه‌ساخت‌يافته با 24 نفر از زوجين جوان ساكن شهر تهران مي‌باشد. شيوۀ انتخاب مشاركت‌كنندگان، هدفمند و در دسترس و تعيين تعداد آن‌ها با رسيدن به مرحلۀ اشباع، مشخص شده است. براساس نتايج پژوهش، پديدۀ محوري «تقدم رهابودگي به تقيّد»، به‌عنوان محور كلي پژوهش، نگرش به فرزند را در بين زوجين جوان تبيين مي‌كند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد، مشاركت‌كنندگان، نسبت به‌معناي فرزند در زندگي و وجوب آن دچار بازانديشي و بازمعنايي مي‌باشند كه ريشۀ اين تغييرات بازانديشانه در تغييرات هويت سنتي به مدرن مي‌باشد..